Karani Arda Şiirleri - Şair Karani Arda

Elimden bir gül düştü,
Sağır oldu kulağım! ! !
Yoldaş yollara düştü,
Gardaş oldu gümanım...

Eylül 2004

Buğulandı kelimeler,
Bildiğim anlardı.
Tanıdık ve şımarık,
Biraz da mahcup
Bir bardak su
Ağlıyordum…

Tülden hırka yapardı
Gece sessiz kaçamak
Gizlice babasına

Tüy gibi dolanırdı
Usulce başucunda

Yastık diye koymuş, kolunu başına,
Uyumuş üzerinde sabır taşının
Kuru ekmek ayırmış, sabah aşına,
Üşümüş üzerinde sabır taşının

Sarıp sarmalamış, sarmış beline,

Söz sultanları aşan olunca meydanda
Biz şairler, viran olur cananda
Bir de baktım aşan olanlarla camda
Şecaat ederken sirkatin demeyesin

Ben söz bilmem, yanarım sadece özlü söze

Gül olur açarım saçtan aşağı,
Taç olur başına gülden aşağı,
Kanatlanıp uçarım candan aşağı,
Yeter ki yarime derya desinler…

PERDE


Çaya şeker atmazdı
Erimesin diye.
Karıştırmazdı da bu yüzden.

Nice Bir Yunus

Ben derisem bendimi
Anlatamam derdimi
Sen bil hadi halimi
Nice bu Yunus diye

Bakın şimdi ağlarım gözyaşım hep cebimde,
Gelmeyin üzerime ak mendilim nerede?
Iraklara götürdün yamalık mendilimi,
Kırlarda yem verdiğim balıklarım nerede?

Ona zehir oldu su, bana da mor menekşe,

Dal gibi titrerdi,
Kelamın da kükrerdi
Dehrin sonunda,
Zemheri ortasında
Az bulunur böylesi,
Fazla olur ötesi