Karani Arda Şiirleri - Şair Karani Arda

Tevhit de her dem La ilahe illallah
Demez isen iman olmaz Muhammedur Resulullah

Değmemişse seccâdeye başımız ve dizimiz
Yanmaya mahkum olur şu aciz bedenimiz

Artık sende de sûkut,
Kelam ehli kûburda...
Demiri döğmüyorsun,
Canım canboğazımda

Eylül 2004

Kasemle hüsrâna mağlup olduk “Asr”ın
Ademoğlu nedametinde…
İyilik ve fazilet insanlık cevherinde
İnandık ve iman ettik birliğine
İyi amel eşliğinde

Olmaz böyle şey, eğmez boyun milletim,
Yar öldürür, canlar verir; coşar milletim
Güller açar, bülbül öter seher vaktinde,
Ölürde bu vatanı vermez milletim

Hürriyetsiz millet gece gibi karadır,

Ablam Hayriye Arda ya...

I.
vuslattan mektup var
belki franchescadır yazan
belki de rüveydadan

Sıladan uzak kaldım, yıllardan gafil,
Öyle susamışım ki yutacağım iri fil! ! !


Nisan-1996
Kayseri

Kimi eğlenerek, kimi gezerek
Arar huzur mekanı
Kimi Hak' ka ererek
Bulur huzur mekanı

Bazen ciğer satarak

Ben sana hayır demedim,
Gözlerine baktım, sustum ve gittim...
Bakamadım gözlerine,
Güller gibi kırmızı
Gözlerini benden kaçır demedim! ..
Sonra göremedim gözlerini,

Sineyi harap eyledi firkatinde hüzün
Kaybolan aşklarım yok benim gülistanımda
Hicaz makamında bir hüzzam
/ Gülüşün rengi
Berheva oldum avuçlarında
Yadigar kaldı aşka ateşi

Çok erken bizleri bırakıp gittin
Ocaklar ağladı, yürek dağladı
Engin sularda şehitlik içtin
Balıklar ağladı, göller ağladı*

Gül oldun göllere çiçek ekildin