Canım ya sen ne yaptın böyle
Nasıl baktın gözlerimin içine
O derin mavi gözlerinle
Neden
Neden yaktın ki beni
Neden haydi söyle
Gözlerime bulut olmuş yokluğun
Özleminle yüreğimi yer şimdi
Gece gündüz yağar idi yağmurun
Yıldız olup,saçlarıma yağ şimdi
Ört üstümü son mektubu yazıp ta
Rezil ettin kapı kulun adamı
Taşa çaldın şu başımı madamı
Unutursun elbet bir gün bunları
Kalemimi ellerinle kır canım
Kim olursa olsun yalan severse
O çok sevdiğimiz rengarenk bulutlar
Üstünde birlikte uyuduğumuz pamuklar
Kucaklayıp sarıldığımız umutlar
.....Sen gidince kar oldu...
......Yağmur oldu....
.....Sel oldu...
Benimde gel gitlerim oldu
Zaman su gibi akıp,gidimlerinde
Kimi kasırga kimisi fırtına
Kimi derin mavi dalga
Alıp,gitti ömrüm baharında
Kiminde kol verdim
Kaç ışık yılı uzaktayım sana
Dokunup,giderken tenim sıcağına
Kaç adım da sen vardın sakık uzaklıkta
Ben koştukca kokun ardı sıra
Sen hep kaçarmı olucaksın
Hiçmi durup,duraklamayacaksın bana
Söyleyin yıldızlar
Söyleyin yare bir kelamım var
Onsuz olmuyor
Gelmiyor bahar
Soğuktur yazlar onsuz baharlar
Mevsimlerin ne adı,ne de tadı var
Son kez düşün beni.....!
Yum gözlerini ve düşün..
Hatıraların uçverdiği papatyada
Kırlarda düşün beni.....
Sana verdiğim son kır çiçeğini
Mevsimsiz açan senin için o kır çiçeğini düşün
Sokaklar kara
Bir kaç ışık var ama
Faydasız....
Sen yokluğun karanlığı gözlerim
Yüreğim de pranga..
Sürünüp,gidiyorum
Sürüldüğün toprak kadar derinsin
Ve bir o kadar sallım saçak filizlerin tenimde
Bir de güneşi takmışsın yüreğim denilen yere
Benimsin…
Benimsin diyebilmek çok kolay belki de
Zor olan sensizliğin yalın hali
bu kadar güzel şiirlerin okunmaması bir kayıp