Kamil Aydemir Şiirleri - Şair Kamil Aydemir

kabulumdur seni sevmenin bedeliyse ölüm
ama
sevgiye kurşun sıkılmaz ki ak gülüm

gecenin koynundaki öksüz çocuk gibi
karanlıklardan korkarım ben

gözlerimde nü tablon
kendime özel çizdim
sevgiden fırçamla
sensiz yarımım ben bensiz yarımsın sen
durma ikimizi bire tamamla
ölüler sevildiğini duymaz

nerdesiniz kırlangıçlar
sevdiğimi getirinde benden şu dağınıklığımı alın
istanbul’un kirli sokaklarında yitecek parçalarım
ah yüreği yaralım
ne kadar da benziyor halin
haline istanbul’un

yüreğimi avucuna koyacak kadar sevdim seni
sensizlik çıkmaz sokaklar gibi
dolanıp duruyorum kendimde
toprağından sökülmüş zeytin ağacı gibi kuruyorum
boğuluyorum
bu evde

tam değil hiç bir insan
olmasada razı
biryerlerde kalmıştır birazı

çocukluğumda kaldı birazım
birazım gençliğimde

aah memleketimin güzel insanları ah
imgeleri yırtık şiir gibi yarım sevinçleri
yaralı kırlangıç gibiler
içlerinde katmer katmer acılar
o yaralı halleriyle nasılda eğlenirler

1

ahmet kaya'yı dinliyorum gözlerim yaşlı
küçük adamları büyütmek
değerleri öğütmek kolaylaştı
iyigünün büyük dostları bir merhabadan kaçtı

sen sevdikçe çoğalıyor yaram
sus yüreğim sus
bana sevmek haram
senden öğrendim adam gibi adam olmayı
ben yarım sevemem babam

kucağında dünyanın yaraları
ağzın dalgalı denizin kıyısında
ölüm senaryolarıyla dolaşıyordu
martılar onu yaşama taşıyordu
oysa o ölümü sağken de yaşıyordu

kanla yazılmış çıkmaz eylül'ün izi
bedenimde ince bir sızı
gecede dul kadının yalnızlığı
kendini aya sunuyor gece gizlice
ırmaklar kuruyor dudaklarımda
sevişme sıcaklığı ısıtıyor