Bir nehir olmak isterim
Kar suyundan beyaz içen
Her sabah güneş doğarken
Bir çocuğun düşünden geçen
Bir nehir olmak isterim
Bahçe girişi
İzmir güzeli
saçı topuklarında
iki nardı
Koyu yeşil yaprakların arasından
Sarı kocaman bir portakal gibi Güneş doğar
Şiir yar elidir
Pirupak
Pisliğe bulaşmak olmaz
Şiir gönül çırasıdır
İçini ısıtacak
Bir dalsın
Başımı yukarıda tutan
Boyumu aşar bu nehir
Sen olmazsan beni yutar
Kanadı gümüş
Çevre yoluna benzer ömür
Bir kentin çevresini dönen
Üzerinde bir kaç önemli sapakla
Sen kaçırdıklarına yanarken
Önce varan seni bekliyor olacak
Son durakta
Gülmek hangi dilde
Bire bir
Gülmek kadar güzeldir?
Ağlamak hangi dilde
Bir gözyaşından daha gerçektir?
Bir kapı,
Bir kadın
İlk kelime zor adım
Fırtınadan önce gibi
Bütün pencereleri kapadım
Bir mevsim sersem ayaklarına
Elbette baharı istersin
Dağ dağ kokar
Renk renk gülersin
Bir mevsim sersem ayaklarına
Sen vicdan ol
Ben avare
Dolaşalım cüzdanları
Gönülleri pare pare
Sen kırkta biri anlat
/ Ben dinlerken binbir bahane /
Mavi gömleği
Bir de akgüvercin
Çok yakışırdı O’na
Ölüm asla
Zamanlaması
Kibarlığındandı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!