Rasgele biriydi o da
Dikkat ettim karşılaştığımız da
Oysa kırıtışı
Sonra da sırıtışı
Değiştirdi aklımdan geçenleri
Bir varlıktan öte
Seninle ne zaman göz göze gelsem
Cayır cayır yanar, yanar sol yanım
Ah!..Bir sarılsam da “kolunda ölsem”
Ölürken ismini anar sol yanım
Gece var karanlık gece var sessiz
Kim kimin umrun da ki, kimin derdi kiminle
Bana ne be kardeşim, herkes avluyu çekmiş
Köşeye saklanmışız bir parçacık kilimle
Şiirle hemhal olduk, şiir “silah” demekmiş
Ne yabana “hışşt” dedik ne ağyar-a gücendik
Sildim seni
Sildim! ..
..............
Defterden, kitaptan
Gövdesine balta inidirdiğim
Ağaçtan! ...
Sitem; Tıpkı nefes almak gibi ihtiyaç duyduğumuz bir gıda, yaşadığımız ve taşıdığımız duyguların en vahşi ve doğal baharatı. Lezzet cümbüşünü bütünüyle uhdesinde barındıran, eksikliği gönül dimağında anında hissedilen bir iksir. Muhatabına ne kadar acı verirse versin, “mutfağında olanın” vazgeçilmez malzemesi. Pişen aşın tadı tuzu gibi “ifa edilen azap” için bundan daha mükemmel bir “sos” olamaz.
Sitem; Hayal boşluğunda ki hayali düşmanları imha edebilmek için “mağdur’un” kullanabildiği ve sahip olduğu tek silah! .. Duyguların tekamül sınırını belirleyen, yoz arazide “rahmetsiz kuruyan” nebatın içinde varlığını devam ettirebilme şansı bulan tek varlık! .. Saldırıya yetkisi bulunmasına rağmen, yine de bu hakkını sadece “savunma” amaçlı kullanan bedbaht! ..
Sitem; İfade edilememişi “izah” etme metodu.. Öfkeyi ve nefreti kendi içinde maden eriyiği gibi eritip potasında muhtelif kalıplara döken kudret. İsyanın ve dayanılmazlığın en yumuşak ve zararsız aktarımı, lakin yaşamak için son derece zaruri bir ihtiyaç! .. Velev ki; sadece “hak edene” sunulan bir malzeme olması hasebiyle alem’deki ender çeşnilerden biri! ..
Yoruldum sanki
Ya da sen çok yordun beni! ..
***
Günah yüklemiyorum sana,
Suç isnat etmiyorum
Yine de bunlar rahatlatacaksa seni
Seni sevdim diye
Seni sevdim diye sevmiştim herkesi
En çirkinleri, sevimsizleri
Tahammül edemediklerimi bile
Sırf ama sırf seni sevdim diye
………………
Ben aşkı sildim.. Silsilesini hatta! ..
Sevemez benim gibiler, sevseler de “platonik” kalır aşkları, ulaşamazlar,
Ve kaybederler aşk adına her şeylerini, sevemezler bir daha! ..
Gasp edilmiş bir hayatın içinde, tarumar edilmiş bir ömürdür artık nefes alışlar..
Yakmaya hazırken dünya’yı sadece kendilerini yakar benim gibiler ve küllerde sıkışıp kalırlar
Ben savdım sıramı….
Bu gün “o gün’müş”
Sevenlerin sevişenlerin günü
Hatırlayanların hatta hatıraların
Ufak, ufacıkta olsa
Kül altında ki kıpırtıların
Sönmemiş ateşin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!