Kaan Karadağ Şiirleri - Şair Kaan Karadağ

sende kar var,bende yağmur.
sende rüzgar var,bende rüzgar.
üşümek var ateş var şarkı söylemek var.
olmamak var,olmadığını bilmek var.
sereserpe kelimelerimi fütursuz yazmak var.
açlık var,sabahı hücrelerinde dolaştırmak var,

sana açtığım ne çok pencerede,gördüm yüzünü.
yağmurun çekirdeğini,
sesin kırılışını,
elmanın buğusunu...

bir kentin bütün kapılarını çaldığım gece;

........suyunu iç
yağmur damlası kokusunda,
aksın hayatın buğusu.......
.............bir sözcük doğur!
he-ce he-ce
sa-rıl ba-na...

şubat değil...............sevgilim;
mart hiç değil.
ve diğerleri...
çarpıyorsa kalbin dünden daha fazla hızla
dudağının izine hep hasret kalıyorsa bir ten
saçağın altı, çinko damın altı demeden arzu ediyorsak

özlemime inanmadığın içindir;
yüreğimin imbiğinden süzülüveren,
bu dizeler.
Seni, büyük bir sevda ülkesi
kabul edip
sevincin,

neredesin dersen,sitemli bakışınla
sesini sesime gömersen...

birikiyor ruhum sana gün be gün.
bir sen oluyorsun,
bir de sen...

kış güzelliğinde 'alı alında' yüzün;
sözcüklerin donsun, tutayım kırık uçlarından.
gülümse, çocukluğunun tortusu bulaşsın ellerime
biliyorum, istediğin gökyüzü bu değil
ayaklarının çizdiği su birikintisi............................
halkalı seker tadında...

ne desem...uzağa gitmiyor......dilimin ucunda...
aklımın tuzaklarına takılıp kalıyor...hepsi.......sen/örgütlü.
henüz bitmemiş işgal.......sonsuz kuşatması...
sı/zı/la/rım,
ya/ra/la/rım sen/den ya/na......

ne kadar çok vurduysa dalgalarım kıyına,
.....................rüzgar aldığımdandır senden...
geldiysem yaşımın bir civarına,
topladıysam saklı sevinçleri dörtbir yandan,
payına ait solukdandır...

ben;
sessiz
bir duruşta
baktım sana
pür-ü melalim;
yağmur sonrasında.