Şiir yazmanın nefes almak kadar önemli ve vazgeçilmez olduğunu küçük yaşlarda öğrendim. İçimdeki edebiyat hasretini Edebiyat okuyarak gideremedim fakat okuduğum kitaplar ve yazdığım şiirlerle ben de buradayım demek istiyorum. Bir öğretmen adayı ve nacizane şiirlerimle aranızdayım. Sevgi ve saygılarımla.
Ah Müzeyyen!
Sen ne güzel bir kadındın öyle
Alından dalından keman kaşından
Selvi boyuna...
Kirpiklerine henüz hüzün bile dokunmamışken,
Ne güzel bir kadındın sen Müzeyyen
Geçecek diyorum kendime.
Bir yılan akıtsa da zehrini,
Hatta bir timsah parçalasa da tenimi
Namert bir kezzap yaksa da zerrelerimi
Geçecek diyorum kendime,
Ya ölünce geçecek ya da
Renkleri dökülmüş duvarlara soruyorum seni,
Karanlığa hapsolmuş yıldızlara
Kimse duymamış adını kimse görmemiş oysa,
Eskimiş bir acının kapısındayım bu gün
Önüme dikilmiş çocukluğum kanlı bir defterle beni bekliyor
Korkarak bakıyorum yüzüne, hüzünle bakıyor yüzüme.
Firakından azledilmiş bir gecenin ortasındayım,
Yanımda bir gölgem var bir de heybeme doldurduğum umutlarım.
Gidiyorum rotasını şaşırmış bir pusulanın rehberliğinde,
Öyle bir kayboldum ki!
Zaman bile dokunamadı izlerime,
Ne güneş fark etti beni gündüz vakti,
Ne de ay ışığında bir garip karanlık gece.
Öyle bir kayboldum ki
Gecip gittigim yolda gölgemi bile bulamadı hiç kimse...
II.
Bir gün alırken canını bir faninin,
Ansızın geçmişti önünden, Azrail'in,
Yine gülüyordu kuşlara,
Yine bakıyordu insanlara,
Kırıldın mı ey gönlüm!
Yordular mu seni yine?
Hapsedip varlığını dünyanın en ücra köşesine,
Can mı veriyorsun dipsiz bir yalnızlığın gölgesinde?
Ya da
Ummadığın taşlar mı düşüyor gökten o nahif suretine
Gel Dostum! Bulutlar aşalım seninle
Pamuk şekerinden hayaller kurup
Kağıttan gemiler yüzdürelim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!