Seni kalbime gömdüm, yerleştin en derine,
Ölene dek billahi, gül kokmam üzerine.
Mahşer günü mekânım Cennet olursa şayet!
Bir tek seni isterim; melek, huri yerine.
Aralık 1988 - Ödemiş
Kaderim bu bilirim, asla etmem şikâyet,
Tanrı’nın hükmü neyse, başa gelir nihayet.
Et bakalım cefayı, gün senin Ey Sevgili!
Görürsün katlanmayı, bana dönerse şayet.
28 Temmuz 1985 – Pazar / Ödemiş
Gecem gündüzüm aynı, geçiyor sana hasret,
Gördüğüm hayal, rüya; hepsi senden ibaret.
Tanrı’yı bilmeseydim, âlemde mutlak odur,
Bil ki sana tapardım, her dem edip ibadet.
1 Eylül 1985 – Pazar / Ödemiş
Ustanın ellerinde, durur zamanda saat,
Taş, toprak nefes alır, başlar yeni bir hayat.
Bir de ruh kazanıp da, merak edip sorana,
Ustasını söylerse; sanat olur zanaat.
Mayıs 1997 / İzmir
Her günüm zehir oldu, kötüyüm dünkü günden,
Sancılar içindeyim, canım usandı tenden.
İçimden atamadım, seni hala vefasız,
Habis bir ur gibisin, ölüyorum derdinden.
Aralık 1990 - Bilecik
Sabah oldu camide, hazin, yanık bir sala,
Yine birini bekler, kucak açmış musalla.
Ateş düştüğü yeri, yakıp geçmiş akşamdan,
Acep sessiz sedasız, göçüp giden kim ola?
12 Ocak 1990-Cuma / Ödemiş
Sal beni sevdalara, yine gönlüm hoş olsun,
Bu günüm senle bahar, boş ver sonra kış olsun.
El olup gittiğin gün, ağlayayım ardından,
Bir ömür gözlerimde kurumayan yaş olsun.
Sen de yaşananlardan, almamışsın bir öğüt,
Saçın sal da rüzgâra, biraz efkârın dağıt!
Dünyanın tüm kahrını, yüklemişsin omzuna,
Benim gibi yorgunsun, belli ki salkım söğüt.
Anlatanlar göçtüler, mamurlar oldu viran,
Kalanlar da unuttu, yok merak eden soran.
Masallar, efsaneler, gömüldüler maziye,
Bil ki sonsuza kadar, hapis kaldın Şahmeran.
12 Mayıs 1992-Salı / Konya
Bir kere insaf edip acımadın halime,
Her gün gözyaşı olup, düştün iki elime.
Seni yitirdim amma; sayende şair oldum,
Acıdan bal çıkardım, şiir oldun dilime.
(25. 11.1990 - Bilecik)
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!