Çöktü dünya başıma, etmedim yine de gam,
Enkaz altında bile, buldum kendime ilham.
Mademki bir şairim, şiirle avunurum,
Korkar mıyım acıdan, sermaye gani Hayyam!
Mayıs 2004 / İzmir
Bakıp aynalardaki, saça düşmüş aklara,
Sevdayı uğurladık, sonraki kuşaklara.
Hazan mıdır bilmem ki, yaşadığımız mevsim,
Benziyoruz git gide, sararan yapraklara.
26 Eylül 2008- Cuma/İZMİR
Duymuyorum be hocam, sanma ki ben dersteyim,
Yarın aşktan sınav var, haftalardır kurstayım.
Yanmışım kor olmuşum, sevdanın ocağında,
Hazırım her darbeye, dövülmeye örsteyim.
25 Ocak 1983-Salı / Ödemiş Lisesi
Duman olup karlı dağlar başından,
Her seher inseydim sabah olmadan.
Çiğ olup da yârin mahmur yüzünü,
Öpseydim her seher kendi bilmeden.
Zülfüne takılıp öyle baksaydım,
Bu sana son şiirim, diyorum hep başlarken,
Lakin olmuyor işte, aklımda hep sen varken.
Unutmak bir kelime, söylemek kolay ama,
Bekle diyor yüreğim; silmeye henüz erken.
10 Temmuz 1985 – Çarşamba / Ödemiş
Zaman zaman depreşir eski yaram yeniden,
Ne canımda can kalır, ne bedenimde beden.
Dalar dalar giderim mazideki günlere,
Artık hepsi bir hayal, dönmez bir daha giden.
27 Haziran 1989 – Salı / Ödemiş
Mal mülktü tüm hevesin, bir gün nefsine uydun,
Bir bedel gerekliydi, masum aşkıma kıydın.
Ateşlerde yüreğim, cayır cayır yanarken,
Ne vicdanın sızladı, ne de bir acı duydun.
(9 Nisan 1989 – Pazar / Ankara)
İstemem dönme artık, benim için bir hiçsin,
Viran olmuş bağımda; ne gül, ne lale açsın.
Seninle hesabımı, Mahşere erteledim,
Beklentim yok hayattan, nasıl geçerse geçsin.
9 Ekim 1989 – Pazartesi / Ödemiş
Öyle gelir ki bana, bir sabah geleceksin!
Gözyaşıma dur deyip, usulca sileceksin.
Bak işte karşındayım, yeter ağlama deyip,
Sarılarak boynuma, öylece kalacaksın.
Ölüm acı bir lokma, tadılacak illa ki,
İstersen Süleyman ol, sonun emrihak vaki.
Son malın taş parçası, nihayet başucunda,
Kitabenin üstünde, aynı söz Hüvel Baki...
Mayıs 2005 - İzmir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!