Göremiyorum artık seni
Görmüyorum….
Sen nerdesin ki!
Ne rüzgarda dalgalanan saçlarını
Ne yüreğimi yakan bakışlarını
Ne kara gözlerinden yansıyan aşkı
Dokunmayın, bugün yine gözlerim yaşlı
Bir Mehmet öldü,kara gözlü,kara kaşlı
Bir kör kurşuna hedef olmuş yüreğim dağlı
Yurduma kurban ettim Mehmet’imi Şehidime ağlarım.
Sen…
Beni benden alansın
En güzel yıllarımı çalansın
Yüreğimde beslediğim en temiz duygularımı
Yarınlara taşımaya çalıştığım umutlarımı
Karşılıksız döktüğüm gözyaşlarımı
Aynaya bakıyorum da,artık ben bende değilim
Yansıyan simam değil sanki bir başkası
Hayatın bu bana yaptığımı ki son şakası
Beynimden vurulmuş kurşun yarası kadar ağır
Yüreğimdeki sancılar gibisin,neler ettin hayat bana
Hayatı bir beyaz perdeye benzettin
Sahnesinde büyük roller oynanan
En büyük rol kendinin zannettin
Başına bir kraliçe tacı konan.
Halbuki yalanlarla donanmıştı senaryon
Hani kendime güvenirdim birde duygularıma
“Hiç kimseye bağlanmam” derdim arzulamadıkça
Oysa ne kadar yanılmışım seni tanıdıktan sonra
Kapılmaz duygulara kaptırmıştım kendimi
Şimdi esir duyguların esiriyim elinde.
Sen misin yoksa ben miyim bu aşkta yalnız acı çeken
Bence ikimizde hatalıydık ayrılıp ta gelmeyen
Hani ilk buluştuğumuz yerde yeniden kavuşacaktık
Ağlamak hep kaderlerde hep kederlerde
Göz yaşları sel olup akıp gider
Bir sevginin bir sevdalının arkasından ağlamak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!