Bir kırlangıç sürüsü indi yamaçlardan aşağıya
Birbirini takip ettiler akıp giden semada
Karmakarışık duygular uyandırdı bende
Alamıyordum kendimi onlardan biran
Çekemiyordum onları gözlerimden
Bir rüzgardı fırtınaya döndü gönlüm
Baharda açan gonca güller gibiydim
Acılar ile kıvrandı geçti ömrüm
Hazana döndü şimdi yıllarım
İlk Aşk dedikleri bu olsa gerek dedim kendi kendime
Karanlıklar ülkesinden gelen bir peri gibi düşündüm seni
Lale güller bahçesinin en güzel rayihalarını sunmak istedim
İlkler hep insanı mutlu eder,beni de mutlu eder belki dedim
Madem ki seninle olacak mutluluk sevgi ve aşk
Gecenin kör vakti dalıyorum hayallere
Umursamuyorum bile dünyanın halini
Sadece gözlerimi kapatıp düşünmek istiyorum
Bulmak için düşümde yalnızca seni
Bütün kederlerden uzaklaşmak istiyorum
Mutluluk çemberi sarmışken çevremi
Seni sevdim,buldum ben kendimi
Anlatsam bir bir sana derdimi
Dinler misin sevdiğim söyle bana?
Uykusuz gecelerin hatrı uğruna
Günlerce beynimi içten içe kemiren
Anlamsız sorgularla dolu duygular yığını
Bu gün sonunda patladı birden bire beynimde
Seni düşündüm günlerce,geceler boyu
Bir fırtına koptu aniden yüreğimden
Hazan rüzgarları gibi esti deli deli
Öyle anlatılmaz acılar verdin ki
Can damarımdan vurulmuş hançer gibi
Gönül ah senin elinden gelmeyen kalmadı başıma
Deli ettin vefasızca döndürdün şaşkına
Bu senin insaf vermeyen çileli aşkına
Ah gönül senin elinden,senin dilinden
Gecelerim kör karanlık şimdi göremiyorum
Yine hüzün bulutları sarmış yüreğimin derinliklerini
Gönlüm paramparça kendinden habersiz bir biçimde
Bedenimi kanser kaplamış gibi olunmaz sevgilerinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!