Gecenin kör karanlığında,dolaştım sokaklarda,
Nedenini bilmeden,bir o yana bir bu yana
Aklımda sadece sen, bir de hayalin vardı
Yokluğunu hissettikçe,hasretin içimi sardı.
Bugün yine bir ondört Şubat sabahı
Herkesi “sevgililer günü” heyecanı sardı
Sevenler bir bir sevgilerini kutladı
Bir benim kutlamam yüreğimde kaldı
Dayanılmaz bir acı gibi hasretin
Yüreğime oturdu artık.
Geleceğin günü dört gözle beklerken
Özlettin kendini, özledim ben seni.
Dilim tutulsaydı da demeseydim o sözleri
Seni unutamıyorum,unutmuyor ki bu yürek
Ne yapsam çaresiz kalıyor yokluğunda
Öylesine bir alışkanlıktın ki bana sen
Yokluğunda içiyorum her gece zehrini ben
Zaman; insanın aklını başından alıyor adeta
Saatleri durdurmak imkansız gibi görünüyor
Göz açıp kapayıncaya kadar geçiyor biranda
Çıldırmış olmalı zaman bir kabusa bürünüyor
Daha dün çocuktum hatırlarım geçmişi
Aşkın bana hayat oldu,
Seven kalbim sevinç doldu
Elimdeki güller soldu
Sen solmadın bir tanem.
Sen aşkımsın,canımsın
Dünya’yı verseler bana, değişirmiyim sandın
Senin o Kara Gözlerinin yerine.
Ben o gözlerle var oldum, o gözlere vuruldum.
Vazgeçermiyim sandın, götürseler de ölüme.
Bana, seni anlattılar,aşkı anlattılar onlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!