İsmail Yiğit Şiirleri - Şair İsmail Yiğit

Bilsen bu dünyada, ben neler gördüm!
Kız oturur, nine un eler gördüm!
Namaz kılmak için maaş alanı,
Toprağa parayla dul gömer gördüm…

Gördüm bu dünyada çok dertli sine!

Kazanmak arzusuyla dağ tepe dolaşmazdım,
Midemi doldurmaya yeterdi mülkün azı.
Güzel fikrimden cayıp tek şerre bulaşmazdım,
Mutlu ederdi beni geçen günün enkazı.

Bu iş zorluymuş, şu iş ayıpmış dert etmezdim,

Bir masaldır bu âlem, yağmur bulutta uyur,
En güzel gül fidanı yar simasında büyür.
Bir şarkı mırıldanır, bilinmez güfte kimin,
Gölgesinde kaybolur insan sevdiğinin...

Beyaz ile birlikte yakışıyor lacivert,
Tatlısı acısıyla hayat zi-ahenk imiş.

Gizem yüklü şu dünya, her şey türlü türlü bak,
Yanlışlık var sanırdım, gül dikene denk imiş.

Kalbim suretinle dolu bir gün daha bitti demin,
Her gün yine yeni baştan kurduğum hür dünya senin.
Ne istersin durma söyle, ne dilersen yaparım yar,
Emelimde senin için olmazları oldurmak var!

Çevresinde on kulu var, bin pulu var bir de beyin,

Dünyaya kim geldiyse surda bir gedik açtı.
Her gelen kul eğleşti, bir taşın çapın ölçtü.
Kaç millet iz bıraktı, kaç milyar insan göçtü,
Dünyanın başka sırrı bul bakalım var mıdır?

Hem zalim hem mazlumu yetiştirir bir ana.

Dünyaya gelişimin minneti leyleğedir,
Giydiğim ilk iskarpin yirmi beş çeyreğedir.
Çok etim kalmıştır ucunda dikenlerin,
Sırrımı açmışımdır oğluna Sövenlerin.

İlk aşkım Güdüklerin Pasaklı Hayriye’dir,

Üç yıl oldu yüzünü görmeyeli,
Belini sarmayalı “otuz üç”ten fazla.
Gönül eylemek için tutar herkes elini,
Senin için ben yanarım en fazla.
Kıymetini bilmezler gül yüzünün,
Ben şalını överim şiirle, sazla.

Gurbet...

Dünyada bir dar evim yok,
Dar günde bir yarenim yok.
Bir gün mutlu görenim yok,
Ben dünyada gurbetteyim.

Çok okudum, araştırdım, sordum ki,
Zor yaşadım bu dünyada, gördüm ki:
“Ne kurbanlık koçlar öçsüz kaldılar.
Ne kırlangıçlar göçsüz kaldılar! ”

Kisve aldım, aş ta aldım paramla.