İsmail Yiğit Şiirleri - Şair İsmail Yiğit

Gün olup işsiz kalıp, kalmadık bir gün darda,
Almadık karşılıklı bir başörtüsü, bir fes;
Allı güllü elbise... Aynı yerde hür nefes...
Bir cereyan almadık, titreşmedik te karda.

Yanlışlıkla sokakta karşılaşmadık bir gün,

Bu endamınla güzel layıksındır her beye.
Biz de gördüğümüzden mecbur olduk sevmeye.
Seni anlatmayan söz zarafetten mahrumdur.
Görüp te sevmeyen göz ama ya da mahkûmdur.

Sensiz her şey yalandır; ana, baba, kız eldir,

Gönlüm kaldırmaz olmuş, divaneye dönmüşüm,
Beynim düşünmez durmuş, biçareye dönmüşüm,
Yıkık dökük her yanım, viraneye dönmüşüm.
Atlatırım sevdiğim seni seven gönül beydir.
Bir taşı sevmektense siyah bir gül sevmek yeğdir.

Herkes dünü yaşarken ben seni bekliyordum.
Sense dünü bugüne kördüğüm yapıyorsun.
Hayat bitmesin diye bir nefes çekmiyordum,
Sen de bunu bilmeden yaşadım sanıyorsun!

Deli rüzgârdan başka bir kimse aramadı,
Hayırlı bir işini biz görmedik ka’ların.
Zaten üzmekten başka bir işe yaramadı,
Ali bak’ı öğreten öğretmenim A’ların.

Bilen de bilmeyenle aynı dili konuşur,

Kusur olmasa bizde insan olmazdı bu can.
Sırtında taş taşımak bak dağların kusuru,
Tuzlu suya hamallık çukurda okyanusun.
Yeşil dalda pembelik bak güllerin galatı,
Sırları ifşa etmek gecede yıldızların.
Her kim ne yapar ise üstüne yakışmalı,

Düne kadar kimdin, kendine bir sor:
Atmazdı peşinden kimse üç adım.
Gönlünü verdiğin görürdü de hor,
Ağzından lütfedip çıkardı adın!

Bir düşün, kaybolsan kim arar bulur,

Sadece meşkten değil, vermeliyiz el ele,
Hatırlı yad ellerde yok oluruz tekimiz.
Bizden başka bak bunu yapacak yok pek hele,
Saadet zincirini kırmalıyız ikimiz.

Kör-topalı kollayan şefkatli el olmalı,

Kusurlarım vardı bilmek istemediğim,
Sorunlarım vardı çözmek istemediğim,
Kâbuslarım vardı görmek istemediğim;
Bir anda karşıma dikildin Şeytan gibi,
Elimde ne yoksa getirdin sultan gibi…

Şu üç günlük dünyada sevmek sevilmek ne ki?
İşte ah tüh içinde geçmiş ömrün yarımı.
Bunca yıllık ömrümde benim gördüğüm şu ki,
Bir gün kazanıyorsan vardır onun yarını.