İsmail Bozkuş Şiirleri - Şair İsmail Bozkuş

Çekilmez hasretin içimde yangın
Sen beni çaresiz böyle bıraktın
Suçum ne bilmedim sana ne yaptım
Seninle yaşanan yıllara yazık

Dağlandı Kor Oldu Yandı Bu Sinem
Sormadı Halimi Olmadı Bilen
Gönlümde Mutluluk Bir Derya İken
Yağmura Susamış Toprağa Döndüm

Sebebi Sen Oldun Olsun Be Canım

Bu sevdanın adı vardı
Dudağımda tadı kaldı
Mazimizi saklıyorum
Bir kitapta kara kaplı

Yıllar nasıl geldi geçti
Sanki iki satır arası
Gördüğün bu solmuş resim
İstanbul hatırası

Maziyi atıpta sen bir köşeye
Gönlünden çıkarıp nasıl silersin
Giderken bir adım aşktan ötede
Tek suçlu ardından kalanmı dersin

Çaldığım nedirki benim zamandan
Mutlu bir günümü hatırlayamam
Küstüren sen oldun beni hayata
Gönlümle bir türlü barıştıramam

Neden Hüsran Hep Sonu
Mutluluk Hakkım Deyilmi
Kendini Kandırıyor
Söz Dinlemez Gönül
Harammısın Sen Bana
Yasakmısın Bir Ömür

Hayatı ben gönlümce
Yaşamak istiyorum
Bu gece kadehlere
Sarılmak istiyorum

Ağlamasın artık güzel gözlerin
Elveda diyelim aşkımız bitsin
Sevgilim sen bunu böyle istedin
Mutlu ol gönlünce son dileyim bu

Sen beni düşünme hiç merak etme

Unutmuşken ben herşeyi
Sordu bana gönül seni
Yenemedim ben öfkemi
Sabrıma sabır ekledim