Bir Gün Yolun Düşerse
Yaşadıgım İzmire
Birazcık Zaman Ayır
Buyur Kahve İçmeye
Sevgili Olamadık
Bari Biz Dost Kalalım
Görmesin gözlerim seni bir daha
Küllenmiş ateşi yakma yeniden
Alıştım artık ben bu ayrılığa
Karşıma çıkarsan bir selam vermem
Seninle günlerim tekrar zehrolur
Mutluluğa uzak degil
Arzuların bil adresi
Bize yeter artar bile
Ümitlerin bir tanesi
Hep beni suçladın hep beni kırdın
Kaç kere söz verdin kaç kere caydın
Yenilmez gururun bitmez hiç nazın
Senin aşk dediğin bundan ibaret
Bir gün sorarsın kendine
Ümitlerin yorgun düşer
Hasrete sarılırsın
Yüregine hüzün çöker
Görmesem özlerim seni bir gün ben
Avutmaz gönlümü sabır denilen
Yoruldum ben artık bıktım çileden
Bir günün akşamı dönecekmisin
Tanırım Ben Seni Yıllar Önceden
Eskiden Sen Böyle Deyildin Dostum
Her Gelen Bir Şeyler Götürmüş Senden
Saçların Bem Beyaz Olmuş Be Dostum
Biz Neler Yaşadık Ne Günler Gördük
Doğrudur Bu Duydukların
Gerçekleri Gizlemedim
Mazideki O Günleri
Senin Bilmeni İstedim
Sana Yalan Söyleyemem
Ümitlerim kırıldı
Arzularım bin parça
Mutsuzluğu tanıdım
Ben düşeli bu aşka
Köşelerdenden bir yerlerden
Çıkmadınki karşıma sen
Ne zahmetli aşka düştüm
Kedersiz bir dünyam varken
kimseyi taklit etmeyen bir siir tek kelimeyle özgün
yüregine sahlik