bir aşkı hem yapıp hemde yıktın
yarınlarıma seninle elveda dedim
bir volkan dağını elinle yaktın
umutlarıma seninle elveda dedim
bir zılgıt akşam havliydi
tek bir habersiz gittin
günlerden son perşembeydi
biliyorum dönüşsüz gittin
ölüm kapında, aç içeriye girsin
bütün soğukluğu yine üstünde
ne isterse alsında gitsin...
bilirim gönül çekinirsin sende
Allah'ın verdiği can-ı can
onuda sal o da ölümle gitsin
dilden düşmüş bir şarkısın,yıllara yenilmiş
son notasınıda korsanlara kaptırmış..
bekleyenin yok artık,seni hayat gitarıyla..
bilesinki o hüzzam mektupların yakılmış..
gecelere adını veren birisi bir daha olmayacak..
zıpkın yemiş gibi terketti artık buraları..
bu aşk benim ömrümü aldı
şimdi yıllarım çok çok uzak
hayat bende uykuya daldı
geçmişten bugüne bir hatıra bırak
olsun benimde küçük bir anım
çek gözlerimden küf kokan gözlerini
zamanın akışına bırak hayali düşüncelerini
bir serçe kanadı gibi asıl hayata
engin denizlere yol alan bir fula gibi
rüzgar gibi üşüt yahşi tenimi
titrek yüreğimi bastır hadi gönlüne
dört mevsim bekledim gelmedin
anladımki çok uzaksın bana artık
belki adımıda unutmuşsundur
uzun geceler kadar uzaksın..artık
yolun düşerse derdim ama
düşmeyecek hiç bir zaman bilirim
''dünyada sevdiğim olarak kalan gönlümün kızına''
sen gideli çok oldu belkide yıllar
belki bir gecekondu mahallesindesin
güzeldin adın yoktu
sana her güzel yakışıyordu
yaramaz yürekli ben
senin için yaşıyordu
bu uslanmaz ben
senin için yaşıyordu...
özlemin sığmıyor artık içime
akıp gidiyor sokaklarca..
yabancı oldum kendi gönlüme
küstüm kalbime defalarca..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!