ölüm ne kadarda soğuk söylerken bile
düşünülmesi hep arka plana koyulan
ölüm ne kadarda soğuk yazarken bile
kalemin ucunda buz gibi donan
sen benim en huysuz anımda bile
kahrımı çeken o gülün kalbiydin..
yüzün güneş gibi parlıyordu varlığında
yokluğunda ise bir hapisteydim..
bitmayen günler soğuk geceler
ağlar gurbet gurbet diyor..
hasrete doymuş yorgun gözler
dolar gurbet gurbrt diyor..
özledim sılamın havasını suyunu
gözlerim gözlerinden çekildi önce..
sonra kolarım kollarından..
kınından kayan bir kılıç gibi..
döküldü yüreğim yere sssizce..
dilim tutuldu bakmadım sana..
şakağım sızladı ansızın..
alın artık onu benden ne olursunuz
yeter yıllardır bir hamal gibi taşıdığım
bilmediki zaten kadrimi kıymetimi
çekilsin gitsin artık şah damarımdan
gönlüm yoruldu bu amansız sevdadan
dizlerim tutmaz oldu peşinde koşmaktan
bir hazan baharı uykusunda gördüm seni
bir şafak atımında tanıştım gözlerinle
seher yeli kokusundaydı gülen güzelliğin
ve güneş gibi parlıyordun yüreğinle
ağlayan bir gecede doğmuştun aniden
uykuyu unutan gözlerime öyle bir süzüldün
kalbin taşmış,gönlünse katı
ilk bakışta neden görmedim
kalmadı dünyamın tuzu tadı
bakarmıdım baştan bilseydim
farkında olmadan yaşadın içimde
aşıklar hayal kurar eller ellerde
gözlerin hasreti bitmeden daha
felek acımasız sormadan yıkar
bir mutlu gün görmeden daha
vasat sevdalara yeter gücün
gül ile başladık biz bu aşka
gül verdim sana güleyim,gülelim diye..
sen, hırçın bozkır gibi kuruttun..
şimdi ne oldu sen başka,ben başka
aşkına inat var bir yokluğun
bu,aşkın kaderimi alın yazısımı
gökten kırık bir yıldız düştü
aşk denen yalanı yaşadık seninle
elimden kalan günlerim kaçtı
bir hayatı boşluğa taşıdık seninle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!