bekle demiştin giderken..
ellerin elimde değildi neden
çokmu zordu son bir bakış..
ve sen gittin bense yaralı..
yılları kovaladı bu hasret..
depreşti duygularım..
ben yokluklarda var oldum
bütün acıları delip çıktım kardelen gibi
yalnızlığın kol gezdiği yer yüzüne
en deli çağlarımı kaybettim yokluklarda
en hırçın sevdalarımı yaktım
ayrıldık seninle geçen sonbahar
artık varlığın ve adın eski bir dost
yırtıldın gönlümden tomar tomar
maziye gömüldü eski bir dost
düşünmedim hiç nereden geldiğimi
üstümde bir yırtık,kirli elbise..
günlerdir karnım aç belkide bilmiyorum..
sokak sokak kaybolmuşum şehirde..
düşünsem caddeler uzun, yollar uzun
karanlık yldızlarla sevdalıyım, sevdalara..
aramızda olmasa şu yasaklar
kollarımda olsaydın doğum günümde
geldiler benimleydi tüm dostlar
ah birde sen olsaydın doğum günümde
pastalar kesildi mumlar yakıldı
dün yine sensiz geçen bir İzmir günüydü
dalga sesleriyle avundum çaresiz
martıların gürültüsü,İzmir'in sisi sönüktü
Alsancak'tan baktım şöyle bir Bornova'ya
Narlıdere'nin eteklerinden süzülen yine sensizlikti
palmiyelerin gölgesinde düşündüm seni
sevgi nedir anne,bilmiyorum ben
bir kardelen kokusumu soğukta donan
sevgi nedir anne..
gökyüzünde asi bir bulutmudur yoksa
günden güne yağamayan kararan
sevgi nedir anne..
seni silip unutmak elde değilki
bir an bile boşluğuna dayanamam
varlığına öyle çok alışmışımki
ben senin yokluğunu yaşayamam
bir bakışın yeterdi inan
şu an karşımda olabilseydin
bir nehir olurdum aşkınla akan
gönül ırmağıma dolabilseydin
gözlerine karanlıklar çökmesin
elinden gelirse uyma bile
dünyaya güzel gözlerin
hep güzellik saçsın
şehir şehir kent kent
dünya seninle dolsun taşsın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!