İnsanı Yorar Tüm Gitmeler

İnsanı yorar tüm gitmeler
Hele de severken gitmeler
O kapıyı kapatmak okadar zordur ki giderken
Elin çekemez, uzun ince bir metal parçasını
Giderken bile arar
Gönül en uğrak durağındaki hancısını
Çok iyi bilse de can o gönül sancısını
Seçer ya o gidişi göze almasını
İşte o vakit çıkarır başından al yazmasını
Un ufak olur...
O kadar ufalır ki
Dünyanın herbir yanındağılır toz tanecikleri
Sanki tüm dünya vatandaşları tepinir üzerinde
Görmez bu zerrecikleri
Ve acır
Çok acır

Bir liman görünmüştür gemiden
Ancak hava aniden kararır
Fırtınalar kopar gökler yarılır
Can daralır,daralır ufak bir kutuya saklanır
Acıdan ölmemek için..

İnsanı yorar tüm gitmeler
Hala da severken gitmeler
O kapı kapanırken o gönül ahkam kesemez
Boşalmıştır cepleri bir çapulcu gibi
Nereye gideceğini bilemez
Gururludur ya çok, aman da kimseden dilemez
En zoru da yaşadığı hiç bir anıyı silemez..

Unutma lütfu;severken gidenlere bahşedilmemiştir
Bunu gitmeden önce kimse bilemez...