İnsan İse İnsan Şiiri - Mehmet Necip Özmen

Dost kapısı çalmalı
Dost olmalı
Kalbi duracaksa insanın
Heyecandan durmalı

Çarpacaksa
Dost uğruna çarpmalı
İnsan ise insan

Yürümenin zevkine varmalı
Sokakta kırda sahilde
Her şeye
Ama görebildiği her şeye bakmalı

Görmeli
Duymalı
Hissetmeli insan
Bir bir işlemeli kafasına anları olanları

Serçelere merhaba demeli mesela
Sessizliklerini anlamalı kedilerin köpeklerin
Ya da havlayıp miyavlamalarını
Yakınlarında durabilmeli
Bir sokak köpeğinin başını okşayabilmeli
Kuçu kuçu
Pisi pisi gel demeli
Bir parça lokmasını yürekten
Paylaşabilmeli insan

Üç beş renkli şekerleme olmalı cebinde
Bir kaç çocuğa tat
Dudaklarındaki pembeler kadar olmalı duyguları
Hani
Gelenektir görenektir görgüdür
Ayıp saymamalı büyüğe konuk olmayı
Ayıp saymamalı bir gül sunup el öpmeyi insan

Öylesine sevmeli ki
Karanlığa ışık
Soğuğa güneş
Susuzluğa serin su kadar gerekli hissetmeli varlığını insan
Alamasa karşısına
Bakamasa gözlerine
Dokunamasa dahi tenine
Hissetmeli sevdiğini
Hissettirmeli insan

Diyebilmeli yürekten
Dağın taşın titrediğini hissetmeli
Hissetmeli söylediğini
Hissettirmeli
Seni seviyorum diyebilmeli insan

Böyle sarılmalı sevgiye
Böyle sarılmalı sevgiliye
Yaşamayı bilmedikten gayrı
Neylemeli nefes almayı insan

İnsan ise insan

21 nisan 2010 Başkarcı-Denizli