yıllardır yazıştık seviştik
ister gizli olsun adı
ister eşkere tadı
nasıl da alıştık dostlar değil mi birbirimize
yaşlıca bir günümüzde miydi neydi
ya da gençliğin tazecik bir günü müydü
duydun ki
bana ölmüş dedi biri
'hadi canım geç bunları
ölmeden ölüm tellallığı mı'
deyip öfkelenirdin değil mi
ya da çöküp olduğun yere koca bir ah mı çekerdin
yakıştıramaz insan sevgisine
ne kadar benciliz
öyle değil mi
canımın içi
sen
farzet ki ben öldüm
bir an için
tattırmak istedim sana bu hiçi
yeri mi şimdi
gökyüzü mavi
bahçeler çiçek dolu
böcekler kelebekler ve kuşlar
doğası bu mu ruhunda ki sevginin
yoksa bahçende ki güzellikleri mi bencilliğin
belli etmiyorsan şimdi
neye yarar sevdiğin
öldükten sonraki bencileyin sevgini
bencilliğin bile
bir arar
iki arar
yavaşçıktan o da
toprağa gömer kendini
farzet ki ben öldüm
de hadi bakayım
ne düşünürsün
27 ekim 2007-Denizli
Mehmet Necip ÖzmenKayıt Tarihi : 4.11.2007 12:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!