İlyas Baltacı Şiirleri - Şair İlyas Baltacı

Bana kimsin diyorlar
Ne şairim ne yazarım
Bende senin gibi bir insanım
Biraz yaralı biraz ürkek
Hayatın sillesini
Daha doğarken yemiş

Senden sonra gülmedi, hiç bir zaman gözlerim
Her gece hayaline, ağladı bu sözlerim
Derdi attım içime, yaraları közlerim
Şair kalemi kırdı, yüreğide kırıldı...

Efkarım son deminde, içtikçe bu can yanar

Yerle yeksan etti, kırıldı dalım
Kurudu bu gözler, akmaz pınarım
Zehir oldu kahvem, çıkmadı falım
Güllerim hep soldu, sessiz kanarım
Ömrümce ağladım, kimse bilmedi
Kaderime küstüm, derman vermedi...

Ateş olup düşsem de, yansam da ocağında
Buz tutsa da yüreğim, temmuzun sıcağında
Meltem olup essen de, eylülün kucağında
Bahçemin nazlı gülü, şiirimin son gülü
Hayatımın yıldızı, yüreğimin bülbülü...

Ne sevdiğin belli ne sevmediğin
Verdiğin taş kalbi geri al kadın
Ne öldüğüm belli ne ölmediğim
Kırdığın kalbi mi geri ver kadın...(16:50)

An gibi
düştün yüreğimin
tam da ortasına,
bir şarkının
son nakaratı gibi
dilime dolandı suretin,

Bir şiir
gecenin mahremiyetinde
faili meçhul zamanın teninden
karanlığını yırtıp düşer...

İntihar komandoları cirit atar,

Soyut bir coğrafyanın
Girizgâhı küflü sokaklarından
Yükselir arşa fukara ağıtlar...

Sefaletin volta attığı mıntıkada
Yükselir bir annenin çaresizliği

Uçma dedim kaç kere bilmediğin yerlere
Seni bile yorarlar ah! kınalı kekliğim.
Niyeti kötülerin bozulur ayarları
Seni bile sorarlar ah! kınalı kekliğim.

ah! o gözlerin;
bakmaya doyamadığım gözlerin
bulmaya yeltendiğim yıldızım
feveran zamanlarda ince sızım
içime gömdüğüm hicran yarası
ve bulamadığım gerçeğim.