İlyas Baltacı Şiirleri - Şair İlyas Baltacı

hayatı sevemedim üzerime çökerken
toprağın tozu değil hayatın dramıyım
kaldırıp yere çaldı gözlerime bakarken
yaprağın özü değil hayatın dramıyım.

Ey kalbime aşk'ı düşüren ve gecelerce adını haykırdığım kadın
Seni unutmak için kaçtığım bu şehirden, şimdi müebbetimi istiyorum
Yüreğimi ve seni bırakıp gitmiştim oysa, bu kahrolası kentten
Şimdilerde gittiğim tüm şehirlerde seni arıyorum, adım adım
Arka sokaklardan kayıp adreslerden yazıyorum şimdi sana
Anlıyormusun, yokluğun bile seni unutturamadı bana

ne güzel söylemiş şairin biri
''Mutluluğu bende bulan benimdir
gerisi misafir..'' demiş bir kere
yani ömre ömür katan, canımdır.

Kimliğini
Dünlerde kaybetmiş
Bir adam
Parmak uçları ile
Karanlığı yırtar
Geceye uçurum kala

Bir zamanlar sevdiğim bir kadın vardı
Issız gecelerimin tek kahramanıydı
Ne vakit elimi atsam kaleme
İçimi bir acı, yüregimi İse hüzün sarıyor
Her kalem tutuşumda onun adı ve hayali
Her adım attığım yerde onun gölgesi

Hayat sana ne ögretti deseler
Diyeceğim iki çift söz olurdu hayata
1.cisi cok sevdiklerinin bile
Acımadan canını acıtabileceğini
2 cisi dost bidiklerinin bile
Sırtını dönünce kahpece vuracaklarını...

Öyle yorgunum ki hayat, taşıyacak dermanım kalmadı
Attığım her adımda karşıma çıktın, yerden yere vurdun
Arka sokaklardan, kayıp adreslerden yazıyorum şimdilerde sana
Bilinmez bir yalnızlık ve öfke var içimde sana karşı
Sen değilmiydin, ölümsüz düşlerimin katili olan
Sen degılmıydın, dünyamı karartan hayata küstüren

Bir şiir gördüm
Gecenin hüzün yanın da
İmgeleri yarı baygın
Tümceleri biraz asi
Karanlığa dörtnala koşan
Dünlerden kalma kefenler içinde...

onu gördüğüm anda kalbime bir şey doldu
biraz hızlı çarpınca hemen duracak sandım
bakmaya doyamadım bana bir haller oldu
dizlerim de titredi beni görecek sandım.

çok gündüz gördüm
ama gecenin ketumluğunu sevdim,
şiirlerimde ne anlatmak istediğimi
bir o bilirdi, kimselere demeden...

günbegün