Sanma,sen gülüyorsun,
Sebebi Yaradan olmalı.
Yüzündeki güzel ben-in,
Usta bir ressamı olmalı.
Güneş senden sönükse,
Bir göz değmesi kadar uzak,
Bir kalp atışı kadar sessizdi,
Benim içimdeki sessizliğim.
Dışarıdan sisli ve de hisliydi,
İçeriden bir yangın yeriydi,
Uyumadığı geceleri vardı,
Güle adını sordum?
Bana, gül dedi, güldüm.
Güle çiçeğini sordum?
Bana gülüm, dedi.
Güle gözyaşını sordum?
Yağmurdur geçer dedi.
Çok garip bir haldeyim
Kimsenin bilmediği,
Hayal dahi edemediği,
Bir karanlık yerdeyim.
Sarılmayan kolların,
Ben gönlü hanzade,
Senin sevgi ağacın,
Gözleri çağla yeşilin,
Kalbinde nakkaşen,
Elem ilinde dostun,
Yemen ilinde postun,
Kirpikleri ok olan, fettan kadın,
Geceyi bölen sesinle bana zararsın.
Sen beni hiç mi hiç anlamazsın.
Benim için sen de bir yalansın.
Gönlüme akıttığım her yaşta,
Hastayım sevgilim ateşim kırk,
Sözlerim, yaralar kalbini kırar.
İyi niyetim ve sabrım kalmadı,
Üzgünüm sana da dokunurum.
Ömrümün tek gerçeğini,
Gözlerinde görmüşken,
Aklımı sorgulayamadım.
Bakışın bana değmişti.
Her sözümde, sen varken,
Olur olmaz kızmıyorum,
Oluruna bırakıyorum.
Hoşlarına gitmese de,
Cevap yetiştirmiyorum.
Arabamı kenara çekip,
Hiç başını çevirip de arkana baktın mı?
Geride bıraktıklarını hiç düşündün mü?
Ve sen rüzgarla yağmurla dertleştin mi?
Dipsiz kuyularında hiç yalnız kaldın mı?
Ay gibisin, kendi gecende yalnız bilirsin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!