SAHİ SİZ KİMDİNİZ?
Yaşamasına yaşıyorum
Konuşuyorum da konuşmasına
Anlatamıyorum size kendimi
Eski bir lehçesiyim belki hayatın.
Bir ömür tükettim pembe bir şafak için
Ölümü öldürmekti işim
Dinamitledim kentlerin zeminlerini
Bir demet gülüşünüzle
Katil ve kahramandım, soylu ve serseri
Sinmişti üstüme bütün sıfatlarım
“Yaşam güzel” di iki sözümden biri
Bir köpek gibi de sadıktım aşk’a
Yakınmadım hiç
Ödedim bedelini karşı koyuşlarımın
Sustum, sustum, sustum
Eylemin safrasıy ...
Seni sevmek
Bir güvercin uçurmak gibi semada
Bir karanfile el uzatmak gibi bahçede
Bir Köroğlu türküsü tutturup
İsyan bayrağı gibi açılmak havada
Kendime uzaklığım kadar hayata yakınlığım
Ne bir geçit yol verir bulutlar üzerinden
Ne bir ses var etrafımda, dönüp bakmama sebep
Hep kendine doğuyor ay
Yağmur kendini ıslatıyor durmadan
Bir çılgınlık nöbetindeyim, her dokunuşum tedirgin
Çöl'üm
Rüzgâr kendi rüzgârım
Kum kendi kumum
Sis basar vahalarımı
Sığmam kendi kendime
Düşlerine çağır beni.
Farkında değiliz sanki birbirimizin
Bir tek söz edemeden geçiyor günler
Zaman dışı an’ı yaşamak güç, acı veriyor tutkular
Her sözcüğü sensin, biliyorsun
Anlatamadığım öykülerimin
Bütün sesimi sana bırakıyorum
Bütün rüzgârlarımı
Çekip gidiyorum işte
Küskün atlılar peşinden
Dönüşüne yasak konmuş yolcuyum.
Ansızın gelir bahar
Güneşi, rüzgârı ve yağmuruyla
Yaprak kımıldamaya başlar dalında
Gök gürültüsüyle irkilir yorgun kent
Ve kırkikindilerle kucaklaşır toprak
Bırakmıyor yakamı bu inat
Zehrini kusan şafakta
Gülüşlerini beklemiştim, zarafetini,
Kelebekler de gelecekler üç vakte kadar
Arifesindeyiz aşka uzak zamanların
Kimsecikler kalmamış meydanlarda diyorsun
Önce nehirlerimiz karışacaktı birbirine
Bir büyük okyanusta buluşacaktı yüzlerimiz
Birbirimize anlatacaktık sonra
Kısacık yaşamların uzun öykülerini
Oysa
Müthiş yıldızlı o ağustos gecesinde
Ay yarımdı
Yıldızlar parlak
..... Ve sen
Bir ceylan kadar ürkek
Aşk gibi güzeldin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!