Yıldızlı geceleri giyinirdin
Ateş kuşlarına emanetti gökyüzün
Sesin yüzünde incelirdi
Güneş ellerinde
Her yanın insandı, her yanın aşk
“ Yaşamı bir yara gibi karşıladım
Ve intiharın yarayı iyileştirmesini yasakladım”
Laute’rmont
Usul usul ne konuşuyorsun öyle
Eğip omzuma başını
Gökbiliminden hiç anlamadığım halde
Yıldızları seyrediyorum durmaksızın
Acemi ve tutkulu bir kumarbazıyım hayatın
Açık oynuyorum kartlarımı
Ve rest çekiyorum
Niçin hep yenilen benim?
Kanatlarında kurşun asılı
Al-benekli kırlangıç
Karanfil yaprağısın
Bahar yeline düştün
Uykusuz geceler, bıçak sırtında
Eşikte bırakıp korkularını
Aşklarını yangınlara verdiler
Hayata ve sulara merhaba deyip
çekip gittiler.
Issız patikalarda yürümeyi seviyorsun
Kurumuş başak sapları kopararak
Çiçek yaprakları topluyorsun tek tek
Rüzgârın sesini dinliyorsun hışırdayan yapraklarda
Yeşil denizlerine yolcusun buğday tarlalarının
Yıllar önceye
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!