İdris Akmetin Şiirleri - Şair İdris Akmetin

Sen gidince anladım hayat bağımın
Nasıl kökünden koptuğunu
Sen olmayınca anladım anne
Nasıl can evimden vurulduğumu

Yüreğim yandı derinden yıkıldı ümitler

Ayna söyle sende ki ben miyim
Gerçek miyim yoksa hayal mi
Saçlarıma çöreklenmiş ak bulutlar
Yüzümde argın, yorgun kıvrımlar
Söyle o ben miyim gerçek mi hayal mi?

Neden görünce seni
Kalbim çarpar delice
Sığmaz can kafesine
Çırpınır kanadı kırık kuş gibi.

Nefesim düğümlenir boğazımda

Kâh engin denizlerden bakar
Sevda yüklü gözlerin
Kâh ormanların yeşilinden
Bazen bal damlası,
Bazen kurulu bir oktur
Bazen zeytin karası.

Okul yolunda bir kaç çocuk
Gözleri yaşlı, elleri üşümüş
Yarı aç yarı tok
Isısız yollara düşmüş
Kora dönmüş al yanakları
Mor mor kenetli dudakları.

Ben ve sen elele
Uçsak karadan beyaza
Beyazdan yeşile
Bir çift güvercin
Bir çift kumru
Kanat çırpsak

İstediler doğduk
Beslediler büyüdük
Baktık gördük, öğrendik
Emekledik, yürüdük, koştuk, oynadık
İnandık, inandırıldık
Bazen inandık

İt itliğiyle, kuş kuşluğuyla yavrusunu büyütür
Canını siper eder kurda, kuşa asla yem etmez
İnsan var ki yaşamının keyfini, zevkini sürdürür
Doğurduğu sebi ne yer ne içer aklına gelmez.

İnsan öğüdünü yuvada almış boştur ne söylesek

Ne anlamı kaldı ki şimdi yediklerinin, içtiklerinin
Bezenip süslenip, bin bir şevkle gezip gördüklerinin
Nihayet anadan üryansın, toprağın kucağında
Bak bakabilirsen doydu mu şimdi aç gözlerin.

Ne bir eserin yoksa geride kalan, ne dua edenin

İnsan dediğin insana kıymaz
İnsana kıyan insan olamaz
Varsa içinde zulüm, kıyım, ölüm
Asla Allah'ın kelamı olamaz.