İbrahim Okur Şiirleri - Şair İbrahim Okur

Yavrular yetimdir, küçük büyüttü,
Amcamdan yadigar,ağlama yengem.
İki oğul iki, kızı eğitti,
Kara gözler çeşme,çağlama yengem.

Salih olmuş asker,Allah kavuştur,

Aşık olan söyler,gönül dağından,
Aşıklar aşkına,hangi haldesin.
Kahır çeker mesrur,gülşen bağından,
Aşıklar aşkına,hangi haldesin.

Aşık tembel olmaz,kaynar özünden,

Harşit boyu bahçeler,
Gümüşhane bağları.
Sabah erken gün çalar,
Gümüşhane dağları.

Mahallesi,on üçtür,

Bozdun düzenini,köyde ne diye,
Baba niye geldin köyden şehire.
Yavrular yuvadan uçtu her yere,
Baba niye geldin köyden şehire.

Sabah erken kalkar,tarla sürerdin,

Ahir zamanmıdır,nesil bozuldu,
Aile yuvası böyle olurmu.
Ahlak maneviyat,artık azaldı,
Aile yuvası böyle olurmu.

Ana ayrı baba, ayrı konuşur,

Çile çekti dağlarında,
Ah osmanım vah osmanım.
Saray yaptı bağlarında,
Ah osmanım vah osmanım.

Ana babası büyüttü,

Yıllar yılı sevda,ateşim yandı,
Aşkın deryasını,bil ağır ağır.
Bazen coştu boşa,her şeye kandı,
Aşkın deryasını,bul ağır ağır,

Aramayan mahluk,nasibi neyler,

Gurbet ele saldım,ciğerim canım,
Ayrılık zor anam,gel ağır ağır.
Sen yoksun boşaldı,etrafım yanım,
Ayrılık zor canım,gel ağır ağır.

Nazlı canım seni,nasıl yoklasam,

Mehparemi oldun,bekledim seni,
Hafta ay bayramda,kalda sor beni.
Nice yıllar geçti,sanarsın yeni,
Hafta ay bayramda,bulda sor beni.

Anayı atayı,memnun etmeli,

Sanki büyüdümde,bir yuva kurdum,
Doğan yavrularım,bekledim durdum.
Sonunda dağıldı,otağım yurdum,
Uçan yavrularım,bekledim durdum.

Koştum koşuşturdum,yorulup kaldım,