İbrahim Kavas Şiirleri - Şair İbrahim Kavas

Bakma benim beklediğime
Kafana koymuştun bir kere
Sen, zaten gidecektin...

Giderken;
Gelirim, geleceğim demiştin.

Mavi gökteki beyaz bulutlar,
Aşkıma ait umutlarımdır.
Çatarak kaşlarını, fırtına yaratıp
Temiz duygularımı SAKIN dağıtma...

Tek başına gecelerimi aydınlatan,

Yosun kokan limanları yükledim omzuma
Tüm gemileri, mavnaları, kayıklarıyla
Gidiyorum buralardan...
Dalgalarla martılar size kalsın, denizden
Belki küçük bir anı dökülür avuçlarınıza...

Kahve gözlerinin ateşinde tutuşup
Saçlarının rüzgârında alevlenen
Cehennem ateşlerinde kavrularak
Yanıp kül olmamda,tek suçlu sensin...

Ökseye kapılmış garip kuş misali

(5/E sınıfı öğrencilerime)
Yumuşacık ve sıcacık
Bir çift göz var,bana bakan.
Tut ellerimden,gezdir beni
Dağ,tepe,ülke,okyanus,derya,deniz...
O, bir çift göz

Dün gece, uçuşan bulutlardan belliydi
Bu sabahki gözlerimden boşalan yağmur.
Korkunç şimşekler çakıyordu yüreğimde
Dün, seni yolcu ederken o peronda...

Bu kadar büyük bir yalanı

Sana yıllar ötesinden bakmak istiyorum
Dur, hemen örtme perdelerini...
Geçmişin özlemini paylaşmak istiyorum
Açık bırak hep pencereni...
Eteğine yapışmış sevimli minik bebeler
Onların anne- baba dediği yetişkinler

Cemrelerden karakışlara sarkan aşkta
Yaz yağmurları kadar çoşkun, hoyratça
Bahar bulutlarının öpüştüğü karlı dağlarda
O gül dudaklarını hatırladım bir anda
Seni andım dün yine, kulakların çınlasın.

Duyguların doruğa ulaştığı bir gecede
Vurdu bam teline gönül tezenem.
Nihavent makamın en şahanesinde
Çaldı söyledi,ağladı güldü gönül tezenem.

Ben, seni hiç sevmedim,
Özlemedim de...
Sevmeyince özlenmez ki!

Bir zamanlar güzel günler yaşadık
Her güzel olan gibi geçti gitti.