Gözlerimde hasretin, ellerimde hüzün dolu lavantalar,
İçimde yalnızlığını kendi ellerimle büyütülen sancılar,
Her saptığım yolda umutsuzluğa çıkan sokaklar,
Göz açıp kapmakla rüya gitti kaydı gitti yıllarım.
09,02,2013/
Çiğ düştü düşlerime uyandım,
Sabahın seher vaktinde,
Yine beyaz giydi ağaçlar,
Sensizliğe,
Don tuttu sevgi tomurcuklarım.
Hasretin ayazında,
Gecenin en koyu yerinde,
Yolun bittiği yerdeyim,
İleri gitsem ölüm,
Geriye dönsem sen,
Kararsız bir telaş içindeyim.
Şimdi sen bırakıp ta gittiğini sanıyorsun ya,
Gözlerin hep arkada, dönüp de bakıyorsun,
Ayakların gitse de bir bilinmeze,
Yüreğinin yarısını bende bırakıyorsun.
Güneş doğunca unutulur sanıyorsun ayrılıklar,
“Kaç Mecnun kente inmiş dağlardan,
hangisi gelmiş cihana giden Leylalar dan.”
İzbe köşelerden hoyrat kente gidiyorum,
Sessizliğin kaybolduğu yolda,
Ayak değmemiş kaldırımlarda ilerliyorum,
Sevmek o kadar güzel ki,
Bir o kadar da zor.
Bir gönül’e girmek,
O gönülde yer bulmak,
Tutunabilmek,,
Ve taşıyabilmek,
Bacaklar yorulmuş dizler bükülmüş,
Ak düşmüş saçlara, tel tel dökülmüş
Ağzında damak, dişler sökülmüş,
Ne zalimmiş, bu yalan dünya.
Güzel gözlerinin fer’i ışığı sönmüş,
Siyah gözlerinin gölgesi düştü akşamlarıma,
Zaman akıp giderken tutununca sevdanın eteklerine,
Çaresizce geçerken çığlık çıklığa yaşamın ortasından,
Sende ölmek arzusu bıktırdı beni yaşamaktan,
Ya yanlış saatlerde bekledim seni ya yanlış günde,
Korkularıma sığındım cesaretime ihanet ettim de,
Ben seni yüreğime yazdım,
Kirpiklerimle,
Gözyaşıma banarak.
Özlemlerimle,
Her gün yeniden doğdum,
Çoğaldım, büyüdüm,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!