İbrahim Halil Demir Şiirleri - Şair İbra ...

Hava çok sıcaktı,
Bir derenin kenarındaydım.
Su öylesine berraktı ki,
Dibindeki taşlar rahatlıkla görünüyordu.
Paçalarımı sıvazladım,
Ayağımı rahatsız eden ayakkabılarımı çıkardım,

Gelme üstüme üstüme!
Adın yazdım gönül büstüme.
Envai türlü dertler çektim,
Anlatmadım hiçbir dostuma.

Vurma aşkın bilenmiş hançeriyle!

Bu ne sıkıntıdır, yarabbi artık dayanamıyorum?
Bu ne geçmek bilmeyen gündür, anlamıyorum?
Bu ne zalim karayazıdır, bir türlü silemiyorum?
Bu nasıl bir gençliktir, yürekten gülemiyorum?

Bu nasıl yaradır, iyileşmiyor, iyileştiremiyorum?

Aşkını ve sevdanı ederim kendime kalkan,
Şeref misafirim ol, gönül otağımda saklan!
Sen sen ol, acele et, baş koy sevda yoluna!
Git sevda meclislerine gönül kirlerinden paklan!

Aşkını ve sevdanı ederim kendime yalancı cennet,

Ahhh yar,
Kurulmuş gönlüme sımsıcak otağın,
Yazın temmuzunda bile karlıdır dağın.
Beklerim sabır ve metanetle visalini,
Tükendi sabrım çekemem artık firağın.

Allah'ın bir adı da Rafi.
Üzülmeye gerek yok o her daim kafi.
Kim kime zülmederse,
Kalmaz mazlumun zalime vebal ile ahı.

Allah'ın bir adı da Azim.

Kanıma renk veriyorsun canıma da can,
Kara gözlüdür benim sevecen oğlum Furkan.
Rabbim esirgesin onu habis ruhlardan,
Olgun bir insan gibi tavır sergileyendir.

Tatlı mı tatlı şirin mi şirindir,

Başlar ayak ayaklar baş oluyorsa
Er olmayanlar er meydanına çıkıyorsa,
Bilim adamları film adamı gibi rol yapıyorsa
Atlar nallanırken kurbağalar ayak uzatıyorsa,
Kamillerin meclisinde cahiller konuşuyorsa,
Menfaat uğruna dostluklar bir anda bitiyorsa,

Taramış o yar sevdalı zülüflerini,
Aşkın esintileri geliyor her telinden.
Vermiş felek elime sazı mızrabı,
Çaldırıyor ha bire her telinden.

At sevda şemsiyesini elinden,

Ey sevgili yar,
Sen, seni gören iki gözüm!
Sen, şeref ve namus sözüm!
Sen, seni canı gönülden seven özüm!
Ve sen, aşkın mangalında sönmeyen közümsün!