İbrahim Cuma Şiirleri - Şair İbrahim Cuma

Kamburların bahçesinin alt yanı
Nahır yolu çocukları yurduydu
Kıymetsizdi belki onların canı
Ama hepsi zamanının merdiydi…

Ökkeş abi mahallenin lideri

Çorak bozkırlarda bir yağmur gibi
Gönlümüze her dem yağ da kal babam
Yağmurdan sonraki parlak nur gibi
Öyle güneş gibi doğ da kal babam"

Adamlıkta güçlü modelim sensin.

Terzi tıraş, berber gömlek yaparsa
İnsan yoldan patikaya saparsa
Tabiatın düsturundan koparsa,
Gel görelim bizim eller ne olur?

Hamiyete, işe ayrı bakmazsak,

Devletlisin, sen büyüksün, yücesin?
Sana derim padişahım çok yaşa.
Şiirimde yazdığım her hecesin;
Gene derim padişahım çok yaşa…

Hata yapmam, sana karşı gelemem?

Allah kula akıl vermiş, Kul tövbeyi bilsin diye.
O Hak peygamber göndermiş, kul ahrette gülsün diye.
Ol Muhammed yol göstermiş, Hak yolunu bulsun diye…
Kul yolundan sapar ise, İslam bunun neresinde? ,

Dini dile dolamakla, Müslümanlık olur mu ki?

Biz birliğe saf tutarken
Husumeti hak bilenler!
Unutmayın gün batarken;
İyi güler son gülenler…

Hakkı bilmese de yapın

Geçici makamda bu halka şevkat,
Koltuğun hakkıdır sevabı kat kat…
Vatan evladıysan elinde fırsat…
Garip gurebanın beyi ol bugün…

Kötüyü gösterip iyi olmazsın.

Güçlü eller adaleti oylasın
Metrik hesaplarla hakkı paylasın
Hak yolunda herkes doğru söylesin
Çakal içerdeyse çoban neylesin?

İlmi seferber et, adil bir hizmet

Karanlık gecemin dostu yalnızlık
Yalnız bırakanı anlatmadım mı?
Beş duyu organı,ve duyarsızlık,
Varlık ve yokluğu ben kutsadım mı?

Onsuz geçmiyor ki benim bir anım,

Sabah erken kalkıp yoluna düştüm.
Ey yar meşk yolunu düşte görmüştüm.
Virane gönlümle yeniden coştum.
Gördüğüm herkese adres sormuştum.

İnsanların dünya telaşı vardı.