Ağlamaklıyım biraz bu vakitler
Yokluğun affedilmeyecek kadar büyüyor içimde.
Korkuyorum,bilinçsizim...
Kalbim İstanbul'un en karanlık yeri
Takvimler yapraklarını döküyor bir bir
İnsan çaresiz bir yalnızlık içinde kaldığında
Bir kibrit tanesi alevi kadar ömür biçiyor kendine.
Her gün seninle alevleniyor gecelerim
Bütün sabahların durduğu yerdeyim.
Her gün alışılmış şeylerin dışında yaşıyorum seni.
Kül olacağımı bilsem
Hiç kimseler bilmez senin bir kadeh
İnceliğindeki zarifliğini.
Bir tenin üstünde dudaklarımın
Her zerreni nasıl minik minik öptüğünü .
Eski bir şarap mahzeninin güzelliğinde
büyülüyorsun beni.
Hiçbir şey sokak kadar güzel değildi
Kederli ve yalnız ellerime.
Dudakların uçuklarındaydı ihanetin
Kirli bir aşktı;
Rengarek önüme uzanan
Eylül yağmurlarında ıslanmak istiyorum.
Toprak kokusuna karışmak,
Temiz bir bedende bir can olmak.
Kentsel dönüşümde terk edilmiş apartmanların;
Köhne duvarlarına yazılmış ucuz fahişelerden,
Osuran vajinalarının bıraktığı seslerden,
Yanımda olduğun vakitlerde aklıma en çok
Senden gittiğim sensiz geçirdiğim günlere acıyorum.
Seni tanımadan geçen her gün ne kadar rezil olsada
Hazin sıcaklığını öyle derinlerde hissetsemde
Ölümün her ne kadar soğuk bir kelime olduğunu bilsemde
Hiçbir zaman vazgeçmedim gözlerinden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!