Hüseyin Zarar Şiirleri - Şair Hüseyin Zarar

Dağ, taş düze gelip sana yol olsa
Dermanım yetmezse elden ne gelir
Tutunduğum dallar bana kol olsa
Kader istemezse elden ne gelir

Seviyorum dersem inan boşuna

Gönlümün sahibi sahibi sensin
Damarımda kanım bedenimdesin
Sevmekten ötesi oda ölümse
Uğrunda ölecek o kadın sensin

Dünya alem duysun sana aşkımı

Daha yirmi yaşı başa gelmeden
Vatanı uğruna kükrer mehmedim
Askerlik hayali kurar gitmeden
Vatanı uğruna coşar mehmedim

Çağrı pusulası köye gelince

Hayat kitabının baş sayfasında,
Seni okudum sen diyemedim.
Kader defterinin son sayfasında,
Seni yazdım ama sen diyemedim.

Saçlarıma aklar kar olup yağdı,

Sen,
Sen hiç kırlarda bahçelerde,
Bin bir çeşit güller,
Renga renk çiçekler içinden,
Bir papatya koparıp,
Seviyor sevmiyor diye,

Gözlerim kararıyor fena ağrıyor başım
Bedenimse çok soğuk ben üşüyorum Anne
Yirmi bile değilim daha gencecik yaşım
Ne olacak bu halim ben şaşıyorum Anne

Neden emsallerimle bende gezemiyorum

Yine Ben Oldum

Değirmen taşı gibi dertleri öğütürken
Ezilip ufalanan neden yine ben oldum.
Harlanmış yürekleri özümde soğuturken
Aşk nar’ı ile yanan beden yine ben oldum.

Efsunlanmış yüreğim sevdaya boyun bükmez
Gönlümüm sahibini bilmezsin sıla gözlüm.
Göz pınarım yaşını boşu boşuna dökmez
Bilseydin sebebini silmezsin sıla gözlüm.

Dost diye bildiklerim türlü tuzak kurdular

Gözü yollarda olup senide geriyorsa
Kâle ye bile alma giderse salla gitsin.
Birde veda etmeden sırlara eriyorsa
Oralı bile olma giderse salla gitsin.

Sevip sevmediğini düşünüp durmaktansa

Tatlı dil güler yüze inanıp da kandığım
Her dem huzur bulduğum o kadın sen değilsin
Yanıp ta küllenmeyen aşk nar’ına yandığım
Özde huzur bulduğum o kadın sen değilsin

Hoyrat rüzgârlar gibi esip hiç yorulmadım