Hüseyin Zarar Şiirleri - Şair Hüseyin Zarar

Gökyüzünde yıldızlar bir mum gibi söndüler
Zindan gibi karardı Ankara sokakları
Ne gün ne ay ışığı hep sırtını döndüler
Aydınlığı arardı Ankara sokakları

Meskenlerin kapısı kapalı açılmıyor

Yine başın dumanlı zirveler görünmüyor,
Ne ses var ne bir seda çok durgunsun ERCİYES?
Boranların esmiyor yağışlar görünmüyor,
Sana hiç yakışmıyor bu durgunluk ERCİYES!

Şah melikten bakınca heybetini görürüm,

Aynalara bakıp hep ağlıyorsam
Kaybolan gençlige ah çekiyorsam
Hayatı yaşarken yaşamıyorsam
Anlaki sevgilim sebebi sensin

Gelde gör halimi bak ne haldeyim

Şanlı bayrağımızı bizler göklere çektik
Göklerden inmeyecek vasiyetimdir oğul
Yalnız şehidimize kefen olarak diktik
Bu bayrak inmeyecek vasiyetimdir oğul.

Orta Asya’dan çıktık Anadolu’da durduk

Beni ne yazın cehennem sıcağı
Ne kara kışın yakan soğuğu
Ne hazanın tozu dumanı
Nede zamansız mevsimler
Yormadı
Gündüzün bitmez kalabalığı

Öyle hüzünlüyüm ki şimdi ağlayacağım
Bir tesellim kalmadı yârim gitti gideli
Dermansız yaraları nasıl dağlayacağım
Yara saran olmadı yârim gitti gideli

Masum çocuklar gibi çaresiz boynu bükük

Bu gidişin hayra alamet değil
Beni bırakıp ta ne olur gitme.
Sabretsem de sonu selamet değil
Beni bırakıp ta ne olur gitme.

Sen gidersen eğer nasıl yaşarım

Asaletli gururlu başını öne eğmez
Namerde selam vermez işte bu benim Babam
Haktan hukuktan sapmaz harama asla değmez
Yad bağdan ürün dermez işte bu benim Babam.

Bileği ve yüreği demirden daha serttir.

Ben tövbe ediyorum ve elveda diyorum
Ebedi gidiyorum bu gece Ankara’dan
Sevenim sevmeyenim ben veda ediyorum
Ebedi gidiyorum bu gece Ankara’dan

Omuzum da yüklerin ağırlığı artarken

Kılıç kından çıktı artık bilemem,
Tellal varı ile ferman dinlemem,
Ser zar’a uğrasa vurup inlemem
Ben yolumu seçtim geri dönemem.

Fırtınalar kopsun gökler ağlasın