Hüseyin Zarar Şiirleri - Şair Hüseyin Zarar

Hoyrat ırmak olup gönlüne aksam
Yüreğine dolup göl olur muyum?
Altından taç olup başına taksam
Aklında fikrinde öz olur muyum?

Yürüdüğün yolda yoldaşın olsam

Eğer bir gün terkedersen,
Bana çık gel çare bende.
Yaşamaya kahredersen,
Bana çık gel çare bende.

Sevgi nedir bilmiyorsan,

Oğlun oldu dediler müjdeyi istediler,
Kucağıma verdiler, aslan oğlum yiğidim.
Ezanı okudular adı mehmet dediler,
Büyüdü adam oldu ele gelmez yiğidim,

Yaşı geldi yirmiye istediler askere,

Çıksan nasibime çıksan nasibem
Seni eller değil yalnız ben sevsem
Gül yanaklarını bal dudağını
Doya doya öpsem yanız ben öpsem

Dağların ardından doğan güneşsin

Daldığım deryalarda şu gönlüm vurgun yedi
Yüreğim isyanlarda bu günde hüzünlüyüm
kaldığım diyarlarda şu gönlüm sürgün yedi
Yüreğim isyanlarda bu günde hüzünlüyüm

Hangi yöne döndüysem gördüm riyakâr yüzler

Şimdi uzaklardasın sana varamıyorum
Kulağımda fısıltın yalandan bir şey söyle
Yalnız resimlerdesin seni saramıyorum
Yokluğunda tesellim olandan bir şey söyle,

İklimlerim şaşırdı yağmurlar kar’a döndü

Yel rüzgara döndüyse,
Rüzgar fırtınaya,
Ardından gelen tayfunsa,
Ve savurup yıkarsa,
Ne var ne yok.

Annen ve ben Rabbim den yalnız seni diledik
Senden başka bir dilek dilemedik bebeğim
Biz beklerken Rabbim den sevgimizi biledik
Ama seni sevmeyi bilemedik bebeğim

Gece gündüzümüz de hep adını anarız

İpek saçlarını elimle ördüm.
Zülüf mü çiçek mi adını sen koy.
Gözüne sürmeler elimle sürdüm.
Hayalmi gerçek mi adını sen koy.

Ela gözlerine gözlerim deydi.

Gecelerim bitmez sabah olmasın
Hasret bende kalsın vuslat gelmesin
İster şafak sökmez güneş doğmasın
Can bedenden çıksın vuslat gelmesin

Koşarken ardından nefesim bitti