huzur verin dağlar bana
kayboldu ayak izlerim
sustu hırçın yürek karanlık geceye.
el vurdu sessizce
yüreğimde aşk betimleri
uzaktan sevmenin acısını hissettim yüreğimde
bu gecede ağladı sensiz benimle gökyüzü
sitem dahi etmedim
bakıp durdum
puslu camların ardında.
Bırakıp gittiğin o günden beri
Hep ağlattın beni
Geceler karanlık ıssız ve suskun
Güneş hiç doğmaz oldu sensiz
Yüreğimde hep acı ve isyan
Suçum neydi benim yoksa sevmek mi
sabahın ayazında uyandım
ala bora oldu bütün düşündüklerim.
güneş saklamış kendini
dört tarafım zifiri karanlık.
bugünlerde içimde bir şey yapmak gelmiyor
yine hüzün bastı dört bir yanımı.
ay karardı güneş geceye küs
beden ise kara toprak
cebeleşir durur kendi kendine.
geceler suskundu
kör karanlıkta uyandım dün gece
hüzün vardı gökte san ki.
kafamı kaldırıp gökyüzüne baktığımda
yıldızlar üşür gibiydi
Aklım fikrim sende kaldı
dünya döner ben yanarım
hasretinde yürek yandı
dünya döner ben yanarım
içimde var yine hüzün
Eğer olur ya bir gün ölürsem
Rüzgara karşı gömün beni
Zaman ayarlar kendini güneşe
İçimde biriken hasret ve özlem
Ne dindi nede dinecektir
Canıma yetti üşüyorum
hey gökyüzü
niye dağlar sıra sıra
sustu geceye çığlıklar
sözler yine acı vuruyor
üşütüyor bedenimi.
-
Hüseyin Çubuk
Tüm YorumlarÇok güzel bir çalışmaydı..
Kutluyorum samimi yürek sesinizi..
Tam puanımla.. (Antolojimde)
Saygı ve Selamlarımla
HÜSEYİN ÇUBUK