Biz can verirken,
Olur başımızda,
Sevdiklerimiz!
Onlar ağlarken,
Biz bu dünyadan,
Göçüp gideriz…
Her yaprak düşerken yere,
Dalından ayrılıyor…
Sararmış renkleri,
Sonbahar şarkısı söylüyor…
Bir tane bir tane daha,
Kal yanımda,
Beni yalnız bırakma.
Zaman geçti gidiyor,
Sonra pişman olma
Eller bir bir ayrılır,
Taa uzaklarda biri var,
Çağrılan bu bakışlarla...
Beklendikçe artar hasret!
Özlem koşar gönül’e,
Özlenen yaklaştıkça...
Coşkun! Gönül’e,
Yalnızlık koşuyor,
Adımları kulaklarımda!
Her uğradığını ağlatıyor,
Hıçkırıkları duyulmakta...
İlle uğrayacak,
Geç olsun,en geç,nden.
Gel otur benim karşıma,
Sımsıkı tut ellerimden.
Gözünü gözümden ayırma,
Uçur beni yeniden!
Seni seviyorum seni,
Yollarımız ayrıldı seninle,
Arama beni kendine geldiğinde…
Biliyorum pişman olacaksın,
Yaptıklarına ağlayacaksın…
Sana demiştim,
Sensiz zaman geçmiyor,
Batıyor akşamları hep güneş.
Özlem doluyor gönlüm,
Hasretin çekilmez oluyor...
Ayrılık bize de vurdu,
Ayırma benden gözlerini,
Küskün olmasın bakışların!
Ağlarım sensiz o günlere,
Ellerimiz hiç ayrılmasın…
Kaldığımız yerden başlayalım,
Yine eller öpüldü,
Kesildi nice kurbanlar.
Allah(cc) kabul etsin,
Kurban oldu kurbanlıklar.
Yaradana kurban,
Teslim olursa insan!
guzel eser
kutluyorum kaleminizi ve sizi.tüylerim ürperdi inanın çok güzel yüreğinize sağlık...saygılar
Tebrikler üstadım.gönlüne sağlık iyi günler dilerim...tam puan