Hoş geldin!
Ömer Mete;
Saat on bir elli beş,
Günlerden de Pazar!
Şubat ın yirmi bir i…
Sen Ferit dedenin birİNCİ si!
Bir mayıs akşamında gönlüm,
Hasret denizinde özlemlerim…
Yemyeşil olmuş tarlalar bayırlar,
Kırlarda gelinciklerle papatyalar.
Taa uzaklara bakıyor gözlerim,
Birini kucaklasın istiyor kollarım…
Bu gece,masal başladı,
Büyük deftere imzalar atıldı.
Evetler bir bir döküldü,
Dudaklar gülen yanaklarda…*
Hayatın ikinci sayfası açıldı!
Seven sensin o değil!
Sevmek nedir bilen değil…
Aklını sevgini iyi kullan bunu bil,
Karşılıklı sevgi bu değil…
Dengesiz olan her şey yıkılır.
Güvercin gibidir hemşireler!
Uçarlar konarlar birer birer
Gül bahçesidir hastaneler!
Hastalar mı?
Dalından koparılmış,
Rengârenk sanki güller…
Akşam olunca kapanırım odama!
Sensizlikten sarılırım hasret aşkıma.
Otururum seni paylaştığım masama.
Yazarım seni anlatırım beyaz yapraklarıma…
Geçer mi derken yarılarım geceleri,
Bir evim var bir de iki güvercin!
Sıkıldı mı canları uçar gelirler hemen.
Dünya yalan derdi büyüklerim!
Şimdi yavaş yavaş anladım…
Tadı var mı yok mu?
İşte bunu anlayamadım…
Derler ya dünya HAN!
Sen ister bir HAN san.
İsterse yalan san.
Ama
Bir kapıdan girilir,
Bir kapıdan çıkılır san.
Solgun yüzün!
Donuk bakışların…
Yalvarıyor sanki,
Haykırışların…
Uzanan ellerinle,
Yalnızlık,biliyorum yoldasın.
Seni her yaşlı gibi bekliyorum…
Telefon ettim,onu da kapatmışsın,
İnşallah! Çok geç kalırsın…
10.00/Çarşamba
guzel eser
kutluyorum kaleminizi ve sizi.tüylerim ürperdi inanın çok güzel yüreğinize sağlık...saygılar
Tebrikler üstadım.gönlüne sağlık iyi günler dilerim...tam puan