Bir ömürlük şu hayatın,
Her anını var biliriz.
Geçip giden bunca yaşın,
Kalanını dar biliriz.
Sayman seneleri boşa,
Gözler düş görmeye açıkta olur,
Ayakta uyumak diye bir söz var.
Gafil belasını uyurken bulur,
Baktığını görmez nasıl bir göz var?
Tenbel yüreklerde bitmez şikayet,
Nedamet fikirdir bir çok bakımdan,
Anlayan bin pişman anlamaz devam.
Haşerat tiksin se çıkan kokumdan,
Anlamaz sa eğer sakınmaz avam.
Denk bir kefareti bulunmaz suçun,
Yok devenin papucuymuş,
Yoksa mıhla nal mı desek?
Deve olmak tek suçuymuş,
İcabeder hal mı desek?
Her mahluğun farklı yönü,
Bir insan ki, yüzsüz, arsız, yılışık,
Tükürdüğün yağmur olsa dokunmaz.
Arsızlığa bütün ruhu alışık,
Çevresine hicab ile bakınmaz.
Varı, yoğu kendi ister alacak,
Hemi müsrif, hemi müflis, hem de boş,
İşte, ömür seni böyle harcadık.
Zannetme ki aylar, yıllar gün de hoş,
Hoş mu, sarhoşmuydu? Derken kocadık.
Amaçsız kalınca hayat yolunda,
Dumanı tüterken yangının külü,
Savrulur sa tozu göklerden ağar.
Umutları yıkık ecelsiz ölü,
Ardından umudun çocuğu doğar.
İnsan yüreği bu, var olmak için,
Sus koca yüreğim artık haykırma;
Sevmeye doymazdın o aşklar nerde?
İçin kanasa da yaranı sarma,
Sen boyun eğmezdin, o başlar nerde?
Boş umudunu, hasrete bağladın,
Demokrasilerin ortak derdidir,
Önce faydalanan, çöker dalına.
Bakarsın herkes de özgür ferdidir,
Özgürlüğü harcar nefsin yoluna.
Altını üstüne getir dünyanın,
Bizler meramı, şiirle söylerken;
Şiirler ne yapsın? Okunmaz oldu.
Bazan sevdalarla gönül eylerken,
Aşk bile gönül'e dokunmaz oldu.
Söz sanat idi, sanat makbul iken,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!