Hüseyin Celep Şiirleri - Şair Hüseyin Celep

Yıllar eskitemedi bendeki, sevgini
Senin yanında bile çekerim hasretini
Unutamıyorum o sevdalı gözlerini
Beni senden etme, gül kokulu yârim

Seninle uyanır başlarım güne

Senden kimseye ve bana hayır yok
Yüreğimi elime, aldım gidiyorum
Yine aynı,değişmemiş, halin tavrın
Kahrın deryasına, daldım gidiyorum

Ne acılar yaşadım, senin yokluğunda

Gönül dediğin bir, şişeye benzer
Sakın kırmayasın, tamiri olmaz
Yıkma hiç kimsenin, gönül evini
Dar günde yanında, hiçbiri olmaz

Gönül insanı ol, hep güzel söyle

Sevdan kor gibi başımda dumanın
Kasırgan değdi gönül telime
Bedenimde ateşsin şiir gibi kadın
Kelime kelime düştün üstüme

İlkbaharımda deli borandın

Yıllardır kalbimde taşıdığım sen
Bir bilmecesin imkânsız çözülmen
Ne oldu yaş dökersin gözlerinden
Sen ağlama,ben ağlarım senin yerine

Yine aynısın,yine o çılgın halin

Savrulur bir kuru yaprak
Hayatın kuytularında
Mekânlar şaşmış yok bir durak
İçimdeki sabit bu taşa inat

Kim bilir kaç sevda ile vuruşup

neredesin ey umut
kaldırın örtünüzü artık yarınlar
dağılsın sisler bu güzergahta
bu meçhuliyet ne ağır bir yüktür cana
belli ki toprağın altı daha şeffaf üstünden
gözlerim kamaşır görünmezliğinden

Yan yüreğim yan
Bak yine geldi eski devran
Onca yılı mahkum ettik derken
Yine poyraz esti baharıma şu an

Sağalmışken yüreğimde, yarası yılların,

Öğretmenimden öğrendim,
Yazı ne, harf nedir?
Atam kim, tarih nedir?
Bilim nedir, karanlık nedir?
Öğretmenimden öğrendim.

Delice seven bir yürek,
Gitmeye zorlanıyor istemeyerek

Onur,aşktan yüce olsun istiyor insan
Ama aşk,onuru yeniyor çoğu zaman