Hüseyin Başaoğlu Şiirleri - Şair Hüseyin ...

Ansızın çöküverir sis en koyusundan
Gecenin ayıbını örter her tarafından
Bir ambulans çığlığı yarar geceyi,
İçinde belki sen, belki bir akraban.

Yaşam budur dostum aslında yalnızsın

Ağır ağır çıkacaksın kış gününde yokuşu

Acaba yiyecek verir mi diye içinde bir kuşku

Ya tekme sallarsa seviyormuş gibi yapıp

Son yeşil bölgem sendin
Sende kurudun, soldu yaşamım
Ben şimdi sensizlikte
Hangi yeşile sığınacağım

Nasıl son bulacak ömrüm

Evlenir Menelaos'a gelin gider Truvalı Helen

Sonra gönlü sever, Paris'e kaçar hemen

Truva'ya dönerler, fakat o ne, ufukta gemiler

Gün kavuşur ufka
ve bir gemi sessizce alır yol sislere puslara.
Kavuşmanın rengi sarar her yanı.
Dalgalar boğaza UYU der ninni gibi kırışıklarla.
Bir demli çay bardağı kalkar şerefine güneşin.
Kana kana içtim seni denir güne.

Işıklar yanmaya başladı

Gece gündüzü taşladı

Balıkkaya ardına kaçtı güneş

Oturacaksın tombultaşın karşısına
Tamda taş kıyının üstüne.
Şarâbî dalgalar yıkayacak ayaklarını
Midye kabukları mesajlar taşıyacak
Yüzlerce yıl önceki sevgililerden
Ve ölü dalgaların şırıltıları

Kaynarca'ya çıkıyordum
Dizlerim yorgun
Bir nefes durup seyrettim
Gözlerim yorgun
Çıt çıkmıyor etrafta
Tabiat yorgun

Bir yağmur tutturmuşum gözlerimde
Sicim gibi uzananlara kederler asıyorum
Sımsıkı kurusunlar diye.
Üşüyorum.

Her tanesinde yağmur yaşlarımın

Ben bir zeytin ağacıyım

Cunda'da Patriça koyunda

Işıltılar içinde görürsün beni