Hülya'ya Şiiri - Berdan Doğu

Sen şu melâl sofrasında ne ararsın
Bu sofra şifa olmaz sana süreyya
Yerinde saydıkça, acının girdabına dalarsın
Bak bu mahşer yeri soldurmuş yüzünü
Oysa sen dünyanı nergizlere sararsın

Şimdi ise, sükunetinde bir intizar yatıyor süreyya
Çekiyor seni gün ışığı görmeyen dehlizlerine
Kalbin aniden bir tenha oluyor süreyya
Süzülüp göz yaşların, akıyor tan yerine
Dünya, o simsiyah gözlerine bulanıyor süreyya

Bir zamanlar çıkarmıştın beni bir fanustan
Şimdi o fanusa sende girme süreyya
Bütün niyazımla çıkıp geldim kapına
Soldurma güllerimi, göğümü yıkma süreyya
Beni ölmeden kabire koyma süreyya