Hoş Geldin Kadınım Şiiri - Poyraz Can

Körpece bir aşkın ayak sesleriydi duyulan,
İnceden inceye parmak üzerinde,
Dans eder edasıyla gidiyordun.
Kapı ardına kadar aralıktı.
Mahmur gözler ile sadece izlemek oldu gidişini.
Tutmak istedim eteklerinden, son hıçkırıkla,
Hoş git demek isterdim.
Teninin kokusu daha geçmemişti,
Saçların ıslak ve gözlerin nemliydi.
Buruk bir terk ediş sancısıydı.
Masada duran kadeh bile,
Yarım kalmışlığın ispatıydı.
Biliyorum son gece vedasıydı bu...
Anlamamış değildim aslında
Sadece anlamıyormuş gibi yaptım.
Büyü bozulmasın istedim. kim bilir ?
Belki de son anda dudaklarındaki busenin sıcaklığı
Kalbinde ki aşk fırtınasını alevlendirecekti.
Kafanda bitmek tükenmek bilmeyen,
Anlamsız deli soruları infilak eden bir mayın gibi,
patlatıp yeni bir dünya kuracaktı.
Sadece ikimizin ait olduğu bir dünya ve
Ben sana yeniden hoş geldin kadınım diyecektim.

Gidişin sessiz ölüm çığlığı nidasında kiliselerden yankılanıyordu.
Duvarlara işlediğin pahalı motifler ucuz bir pazarda satılırcasına kahkahalar atıyordu.
Bir adım bile atmaya cesaret etmeyen aciz gururum
İçimdeki volkanı buzdağına çeviriyordu.
Adını beyaz mısralara sararak dilime alıyorum.
Kırgınlıkların geçtiği sokağın köşesinde
Bir varmış, Bir yokmuş hikayeleriyle başlamak.
İçimdeki putları yıkıp, günahsız ellerimle tutmak
ve son kez sana hoş geldin kadınım demek istiyorum hoş geldin kadınım.