Vardı Nuhun kafirle beraber olan oğlu,
Tufan olunca,Babası onu korudu,
Sarmıştı dev dalgalar,ovayla vadileri,
Seslendi Nebi baba,oğlum bekletme bizi.
Osmanlıdır ceddimiz,hepsi dinli,imanlı,
Hepsi cesur korkusuz,veli padişahlarım,
Osman Bey,Edebali,Fatih,Yavuz Kanuni,
Tümü Hak aşığıydı,merhum padişahlarım.
Yaklaşınca artık ölüm zamanın,
Cayır cayır yanar sanki her yanın,
Görmez olur etrafını gözlerin,
Duyulsa da anlaşılmaz sözlerin.
Bu dünyadan kimler geçti,
Tarlasını ekti biçti,
Evlat torun hep nasipti,
Hepsini bıraktı gitti.
Ölüm de bir nimet,biz müminlere,
Ölüm olmasaydı,benzerdi neye,
Herkes veda ediyor sevenlere,
Ölüm en güzel ibrettir bizlere.
Ramazan geliyor bak,irade göster,
Bırakmak istersen Devlet destekler,
Acı kendine bak,çocuklar ister,
Bırak kardeşim nolur,yakın iken.
Firavun ilahım,burda ben dedi,
İblis firavuna,evine geldi,
Kapıyı usulca,hemence çaldı,
Firavun içerden-Kim O dedi.
Ağardı saçlarım döndü beyaza,
Yaz gününde günüm döndü ayaza,
Adım çıktı artık beş parasıza,
Hep geçti yıllarım acıyla benim.
Anlatıyor eshabdan,Abdullah İbnüz Zübeyr,
Gitmiş idim Hareme, vakit olmuştu seher,
Tavaf eder kadınlar,Allahımın beytini,
Bitirince tavafı,hepsi geçip de gitti.
Bir gün gidiyordular,gençler kıra içmeye,
Uğramıştı yolları,Şeyh Hasan Sezaiye,
Hasan Sezayi sordu-Evlat böyle nereye?
Yolunuz açık olsun,ne var sizin heybede?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!