ANAM DERDİ Kİ YAVRUM..1
Anam derdi ki yavrum; küçük görme kimseyi,
Hemence gururlanıp,yerme dostu meclisde,
Aldandı şeytan orda,Adem topraktan dedi,
Kovdu Rabbim huzurdan,ebedi tardedildi.
Anam derdi ki yavrum; her kul varacak Hakka,
Dönüş elbet O’nadır,aman güzelce yaşa.
Hani Sultan Süleyman,hani Mimar Sinanlar?
Dünya bir hana benzer,gelen cümle konaklar.
Annen seni doğurdu,
Kokladı sevdi yoğurdu,
Dokuz ay karnına koydu,
Annenin hakkı ödenmez.
Ninni söyleyip uyuttu,
Dul bir kadın vardı,yaşar idi Bağdatta,
Altı öksüz çocuğu,vardı bir yaşlı ana,
Geçimini sağlardı,ip eğerip satardı,
Yaşlı anayla çocuk,hep eline bakardı.
Amr bin As anlatır,dönüyorduk Mekke’ye,
Topladım müşrikleri,Hendek’den dönüşümde,
Dinlerdi beni onlar,Kuvvet buldu Muhammed,
Büyüdüler iyice,putlardan gelmez himmet.
Küçük yaşta düştüm gurbet ellere,
Gurbet bana ben gurbete doymadım,
Rızkımın yoluna düştüm yollara,
Yollar bana ben yollara doymadım.
İnsanlar vefasız,insanlık ölmüş,
Kimseden fayda yok,artık arkadaş.
İyiler göç etmiş,kötüler kalmış,
Dostlardan arka yok,artık arkadaş.
Deme niçin nasıl nerde,
Rabbim niye yazmış böyle,
Her yerde doğruyu söyle,
Yaş tuğladan bina olmaz.
Kıtlık vardı Bağdatta,halk açlıktan ölmüştü,
Fakir garip bir hamal,rengi hepten solmuştu.
Bir evde taze ekmek,pişiyordu tandırda,
Duramadı hamalcık,dedi yok mudur bana.
Allah için bir ekmek,lokma girmez ağzıma,
Yanıyor Doğuda benim vatanım,
Allahın her günü şehit geliyor,
Gidiyor genç yaşta benim canlarım,
Analar ağlıyor düşman gülüyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!