Çanakkale Türkün, Kutlu Zaferi,
Yoksa bitecekti,Türk’ün kaderi,
Ecdad-ı Osmanlı, son zaferi,
Çanakkale Türk’ün, Kutlu Zaferi.
Keskinimin çok eski bir dağlık köyü,
Müsellim yıllardır müslüman ahaliyle dolu,
Çalışkan,münevver,dindar insanı dolu,
Bozkırın ortasında şirin Müsellim Köyü.
***
Barek Dağının kurulmuş hemen güneyine,
Tüccardı Eba Bekir,cahiliyet devrinde,
Giderdi hep sefere,Şama ticaretinde,
Gördüler bir rüyada,seferde iken gece,
Gökten ay çıkıp geldi,Eba Bekrin eline.
Nice insan gördüm ben bunca yıldır,
Biri güler ise onu gülmüyor,
İnsana zenginlik fayda vermiyor,
Nice insan gördüm ben bunca yıldır.
Dünyanın malını verseler bana,
Garip evde ölse bir duyan olmaz,
Akraba kardeşler arayıp sormaz,
Bayramda seyranda uğrayan olmaz,
Gariptir evinde bunlarda insan.
Çoluk çocukları sıcak evinde,
Surlardan giriyordu,Fatih’in askerleri,
Ulubatlı Hasan’lar,burca sancağı dikti,
Taktı zafer tacını,asker Ayasofya’ma,
Ordum bir cuma günü,kurdu tahtı orada.
Ayasofyayı gördüm dün düşümde,
Eğilmiş nazlı nazlı ağlıyordu,
Başımı değdirdim taş minberine,
İçinde sanki volkan patlıyordu.
Beklerim yıllardır ben müminleri,
Suriye vatanım, attılar ordan,
Türkiye’ye geldik,hiç uyumadan,
Dağı taşı aşıp,geçtik durmadan,
Anadan babadan,ayırdı Esed.
İşte bugün o da öldü,
Bir o vardı o da öldü,
Yetimleri öksüz kaldı,
Ayşe bacım bugün öldü.
Kalbimin karası,vurdu dışına,
Günahlar başıma,oldu bir bela,
Bilinmez olaylar,geldi başıma,
Baharı beklerken,kış geldi Dostlar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!