Resul doğduğu sene,yaşanmıştı bir vaka,
Ebrehe Vali oldu,inanırdı Allaha,
Yemende Vali idi,bağlı Habeşistana,
Miladi beş yüz yetmiş,yaptı Mabet Sana’ya,
Ebu Bekir doğdu Mekkede,
Abdullahtı adı Kureyşte,
Zenginlik verdi Hak ezelde,
Ebu Bekir Onun can dostu.
Nazlı bakışların kalbimi çaldı,
Senin o gözlerin beni avladı,
Seni gören gözler deryaya daldı,
Beni benden aldı ela gözlerin.
Nerden bilecektim bugünler gelir,
Bak bende sonunda eline düştüm,
Diyordum bu nasıl kıymetim bilir,
Yaşlandım sonunda eline düştüm.
Elveda ey şehri gufran,
Sen oldun bize sultan,
Hem gufransın hemde burhan,
Elveda şehri ramazan.
Ununu elemiş,eleği asmış,
İşleri bitirmiş bakar emekli.
Yaşını almış da,saçı aklatmış,
Sineyi can özden yakar emekli.
Verdi Hz.Eba Bekir,yoksullara çok sadaka,
Müslüman olunca,şükür diye Allaha,
Kırk bini aşikardı,kırk bini verdi gizli,
Kalmadı üzerinde,giyecek elbisesi.
Buldu mutaf keçi,kılından bir elbise,
Hepimiz burda kardeşiz,
Muhammedin Ümmetiyiz,
O dur bizim rehberimiz,
Bu düşmanlık kavga nedir?
Sordu birgün Fatıma,evde Resulullaha,
Cennete hangi kadın,ilk önce girer söyle,
Buyurdu Resulullah,vardır falan mahalde,
Girer kızım cennete,o hatun senden önce.
Senin tuzun kuru işler yolunda,
Elbet bir günde sen ağlarsın gülüm,
Bir elin yağdaysa bir elin balda,
Ateşler içinde yanarsın gülüm.
Sardın üzerime yığınla borcu,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!